Βιασμοί και δολοφονίες για να ξεριζώσουν τους Χριστιανούς από την Ανατολία

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 

‘O Yusuf Ziya Effendi και ο Talat Bey έκαναν μια περιοδεία στην Μικρά Ασία σε περίπου 70 χωριά ανακοινώνοντας πώς «Η ώρα της απελευθέρωσης των ιερών εδαφών μας από τους άπιστους έφτασε». Οι Αρχές τότε στήριζαν αυτή την δήλωση με το να πείθουν τους χωρικούς μουσουλμάνους να μην πουλάνε ή αγοράζουν από Χριστιανούς, ούτε να πληρώνουν τα χρέη τους σε αυτούς. Οι δύο παραπάνω συνέχιζαν και έλεγαν «διώξτε τους απο εδώ, χωρίς όμως να τους σφάξετε. Οι περιουσίες τους και τα σπίτια τους ανήκουν σε εσάς, και μπορείτε να τα μοιραστείτε μεταξύ σας»

Η ανταπόκριση των χωρικών ήταν να ακολουθήσουν τις εντολές με τον πιο απεχθή τρόπο. Οι Χριστιανοί για να γλιτώσουν έτρεξαν προς το Μακρύ και το Λίβισι (σημερινό Καράκοϊ). Στην διαδρομή τους έκλεβαν και τους δολοφονούσαν. «Γυναίκες βιάζονταν και τα εσώρουχα και τα παπούτσια τους τα έκλεβαν ως τρόπαια». Οι δύο μεγαλύτερες πόλεις με ελληνικό πλυθησμό πολιορκήθηκαν. Άνθρωποι πέθαναν από ασιτία. Κάποιοι προσπάθησαν να διαφύγουν. Δύο αδέρφια πιάστηκαν, δέθηκαν μαζί και τα έκαψαν ζωντανά σε φωτιά. Ο νεαρότερος προσπάθησε να αμυνθεί έντονα πιο πριν και του έκοψαν χέρια από τους καρπούς και τα πόδια από τους αστραγάλους και τον πέταξαν ξανά στην φωτιά. Τα δάχτυλα τους κόπηκαν μετά και τα πήγαν στο χωριό Μακρή για απόδειξη ότι τους είχαν σκοτώσει.

«Η κακόμοιρη μητέρα τους, έχασε τα λογικά της και περιπλανιόταν στα βουνά για να αναζητήσει τους γιούς της», έγραφε η τουρκική αναφορά. Στο χωριό  Τριμίλ, Τούρκοι στρατιώτες βίαζαν κατά εξακολούθηση έξι γυναίκες σε ένα «ολονύχτιο όργιο” (σ.σ. αναφορά). Όταν ένα από τους άντρες τους προσπάθησε να αντιδράσει –σύμφωνα με την ίδια αναφορά—«υπεβλήθη σε σοδομισμό με διαταγή ανώτερου αξιωματικού». Σε ένα άλλο περιστατικό, κοντά στο Κεστόπ, Τούρκοι χωρικοί βίαζαν δύο γυναίκες κατά εξακολούθηση για 8 μέρες. Η μία γυναίκα πέθανε. Ο μητροπολίτης Προκόπιος της Κόνια έγραψε τον Φεβρουάριο του 1915 «δεν είναι υπερβολή να αναφέρει κάποιος τα βασανιστήρια των Χριστιανών Ως κάτι που ξεπέρασε ακόμα και εκείνα των Εβραίων στην Αίγυπτο της Παλαιάς Διαθήκης».

Όταν η Τουρκία μπήκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κωνσταντινούπολή ήταν τόπος με ανάμεικτες καταστάσεις για τους Έλληνες, με θετικές πλευρές να επιβιώσουν. Όμως η κυβέρνηση φοβόταν την μετατροπή τους σε 5η φάλαγγα και ξεκίνησε να κάνει απελάσεις σε χιλιάδες  Έλληνες. Την ίδια στιγμή κυριολεκτικά ξερίζωνε χωριά και συνοικίες από Έλληνες μέχρι και την Ανατολία. Οι τοπικοί προύχοντες των Ελλήνων είτε εξορίζονταν σε μακριές πορείες και σκοτώνονταν ή φυλακίζονταν χωρίς δίκη. Οι τούρκικες αρχές επέμεναν πώς δεν έπρεπε να υπάρξει καμία βία και σφαγή προς τους Έλληνες, φοβούμενοι αντίποινα από την Ελλάδα σε Μουσουλμάνους Τούρκους που κατοικούσαν εκεί αλλά και μια γενικευμένη σύρραξη από Έλληνες της Τουρκίας. Οι Τούρκοι ισχυρίζονταν πώς δεν υπάρχει κάποια δίωξη προς τους Έλληνες, αλλά σε πολλαπλές αναφορές φαίνεται πώς παραδέχονται ότι χωριά και πόλεις Ελλήνων είχαν «διαγραφεί/αφαιρεθεί» (μτφ από Τουρκικά) για στρατιωτικούς αμυντικούς λόγους.’

—

Το παραπάνω κείμενο είναι ένα μικρό μόνο μέρος από το βιβλίο «The Thirty Year Genocide» το οποίο δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά και περιγράφει όλες τις φρικαλεότητες των Τούρκων έναντι των Χριστιανών (Αρμένιοι και Έλληνες). Επισημαίνει μάλιστα πώς πολλοί Έλληνες δεν είχαν καμία εμπλοκή σε αυτό που φοβόντουσαν οι Τούρκοι ( 5η φάλαγγα) την εποχή του  Ελληνοτουρκικού πολέμου. Αντίθετα, έδειχναν ειρηνικές διαθέσεις και δεν είχαν αντιδράσει ακόμα και με την είσοδο του Ελληνικού στρατού στα παράλια της Ιωνίας. Οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν όλο αυτό έπειτα από διαταγές του Μουσταφά Κεμάλ για να επαναφέρουν την Τουρκία σε τουρκικά χέρια, καθαρή από απίστους, όπως έλεγαν οι αναφορές τους.

Σήμερα, ημέρα μνήμης, της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ των Ποντίων, καλό είναι να μαθαίνουμε πράγματα. Να μην  ξεχνάμε την ιστορία μας. Οι γείτονες τότε που υποτίθεται ζούσαν αρμονικά με τους Έλληνες (το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών φθονούσε επί της ουσίας τους Χριστιανούς), έγιναν δολοφόνοι, βιαστές, βασανιστές, σαδιστές, παιδοκτόνοι, παρέα με μισθοφορικά κουρδικά στοιχεία με μόνο σκοπό την εξόντωση των Χριστιανών. Μια γενοκτονία που δεν ήταν μόνο  εθνικής χροιάς, αλλά είχε και θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Το πιο εξοργιστικό πάντως είναι πώς οι «σύμμαχοι και φίλοι» γνώριζαν άριστα ό,τι συνέβαινε όλη αυτή τη περίοδο, αλλά ποτέ δεν παρενέβησαν. Ας μην ξεχνάμε εδώ και τον ύποπτο ρόλο της Γερμανίας και των Γερμανών αξιωματικών οι οποίοι εκπαίδευσαν τους Τούρκους αξιωματικούς αλλά και τις χρηματοδοτήσεις των κίνημα των Νεότουρκων. Ο Γερμανός Λήμαν Φον Σάντερς ήταν εκείνος που έδωσε συμβουλή στους Νεότουρκους να απαλλαγούν από  κάθε ξένο στη χώρα τους. Ο «Μεγάλος Ασθενής», όπως ονομαζόταν τότε η Τουρκία έπρεπε να μείνει ενιαίος ως κομμάτι για να μην κερδίσει η Ρωσία ζωτικό χώρο.

Για εμάς που είμαστε έναν αιώνα μετά στην πατρίδα μας, καλό είναι να θυμόμαστε όλα αυτά που εμποτίζουν το συναίσθημα ιστορικά, μας θυμίζουν τί σημαίνει να είσαι Έλληνας και πώς αυτό έχει διαμορφώσει την ελληνική σκέψη και ρίζα.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας:Ενημερωτικό