Μεταναστευτικό: Το ζήτημα της εθνολογικής αλλοίωσης

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*

Ιστορικός- Διεθνολόγος

Η Δανία θα χρησιμοποιήσει μία τρίτη χώρα ως (προσωρινό) χώρο εγκατάστασης των μεταναστευτικών ομάδων, μέχρι να αποπερατώνεται η ταυτοποίηση στοιχείων των πληθυσμών αυτών για τη μη ή όχι εγκατάσταση στο δανέζικο περιβάλλον.

Αυτήν την στιγμή, τα ελληνικά νησιά (για να μην πούμε για την ηπειρωτική Ελλάδα) έχουν μετατραπεί σε απέραντες κατασκηνώσεις των μεταναστευτικών ομάδων, μία κατάσταση που σε λίγα χρόνια, είναι δεδομένο, ότι θα αποβεί μοιραία στην εθνολογική αλλοίωση της ελληνικής ταυτότητας.

Από την άλλη πλευρά, τα Σκόπια είναι ένα κρατίδιο που λόγω της πλουραλιστικής εθνολογικά και θρησκευτικά ταυτότητάς του, είναι ένας χώρος που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως χώρος εγκατάστασης των μεταναστευτικών πληθυσμών, μέχρι να κριθούν «κατάλληλοι» για τη μετάβασή τους στα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα. Το περσινό καλοκαίρι είχα αναφερθεί ξανά στο συγκεκριμένο ζήτημα αλλά υπήρχε ο σχολιασμός ότι θα ήταν επικίνδυνη μία τέτοια προοπτική για την Ελλάδα και λόγω των Αλβανών.

Αυτήν την στιγμή τα Σκόπια είναι ένα κρατίδιο που είναι τρωτό πολιτειακά από κάθε άποψη, κι αυτό το γνωρίζουν όλες οι χώρες. Χωρίς την υποστήριξη, οικονομική και στρατιωτική (ακόμα και τώρα που είναι νατοϊκή χώρα) αναπτυγμένων κρατών, το συγκεκριμένο πολιτειακό μόρφωμα καθίσταται επιρρεπές σε οποιοδήποτε κράτος ή ιδιώτη το ενισχύσει οικονομικά.Οι συνεχείς εκλογικές διαδικασίες υποδηλώνουν την τρωτότητα του πολιτειακού κατεστημένου. Στα Σκόπια κατοικούν Σλάβοι, αλβανόφωνοι, τουρκόφωνοι και Ρομά.

Η Τουρκία μέσω των αλβανοφώνων και των μεντρεσέδων (καθιδρύματα) έχει εισχωρήσει για τα καλά στο συγκεκριμένο περιβάλλον, μετατρέποντάς το σε θύλακα των επιδιώξεών της στην ευρύτερη περιοχή, ενώ ο βουλγαρισμός είναι ένα στοιχείο που και αυτό δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο από την Ελλάδα (παρόλο που η Βουλγαρία είναι συμμαχική χώρα και εταίρος μας στην ΕΕ).

Με στρατιωτική εποπτεία, όπως γίνεται κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών αποστολών με την εγκατάσταση νατοϊκών ομάδων στις περιοχές που θα εγκαθίστανται προσωρινά οι μετανάστες μέχρι την ολοκλήρωση της ταυτοποίησής τους και επίσης με χρηματική ενίσχυση από την ΕΕ, το σκοπιανό περιβάλλον θα είναι, θεωρώ, περισσότερο ελεγχόμενο και περισσότερο ασφαλές για τις βαλκανικές (όλες ανεξαίρετα) χώρες και κυρίως για την Ελλάδα με την οποία φέρει σύνορα.

Μήπως αυτές τις ομάδες που επιζητούν μία καλύτερη τύχη στα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα, είναι προτιμότερο να τις έχουμε έξω από τα σύνορα μας παρά μέσα σε αυτά; Γιατί, η Ελλάδα δεν πρέπει να φοβάται τον Τούρκο, αλλά το μόνο που πρέπει να φοβάται, είναι την εθνολογική αλλοίωσή της. Η εποίκηση είναι το πρόβλημα.

Φυσικά, κάποιοι θα αντιτείνουν ότι οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί δεν θα δεχθούν κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι αυτό είναι μία αυθαίρετη διαπίστωση, ενώ οι μεταναστευτικές πρωτοβουλίες σε θεσμικό επίπεδο που έχει αναλάβει η Ένωση μετά το 2016, φαίνονται ότι δεν αποδίδουν τα βέλτιστα αποτελέσματα, πόσω μάλλον για τα κράτη που είναι πρώτες χώρες αποδέκτες μεταναστών.

Όμως, όταν η Δανία αυτήν την στιγμή είναι ένα πρώτο παράδειγμα, επιπλέον δε, οι «εθνικισμοί» στα Βαλκάνια (έχει αποδεχτεί πολιτικά και ιστορικά) δεν συμφέρουν κανέναν, πόσω δε μάλλον τα ευρωπαϊκά κράτη, και τη δεδομένη περίοδο έχει αρχίσει ένας αναβρασμός από τη Σερβία, η εγκατάσταση νατοϊκών ομάδων με το έρεισμα επιτήρησης των μεταναστευτικών ομάδων, ως αρωγή στο σκοπιανό κρατίδιο, αυτομάτως ενδυναμώνει την παρουσία της Δύσης και της Ευρώπης στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Και τα πράγματα είναι ακόμα πιο διαχειρίσιμα, γιατί ας μην ξεχνάμε, ότι η Αλεξανδρούπολη καθίσταται μία περιοχή ιδιαίτερα μεγάλου ενδιαφέροντος για τις ΗΠΑ.

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, ερευνήτρια της ίδιας Σχολής, Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου και μέλος και ερευνήτρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.).