Εditor’s Note: Ποιος ωφελείται από την επέμβαση στη Συρία;

Μετά την αμερικανική, βρετανική και γαλλική επέμβαση στη Συρία, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η ρήση της Κοντολίζα Ράις, η οποία ήταν Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ στην κυβέρνηση Μπους του νεώτερου την εποχή που έλαβε χώρα ο πόλεμος του Ιράκ.

Η Κοντορίζα, η πρώτη γυναίκα σ΄αυτή τη θέση, η οποία μάλιστα μέχρι το 1982 ανήκε στο Δημοκρατικό κόμμα, είχε πει χαρακτηριστικά: «Όσον αφορά το ζήτημα της Μέσης Ανατολής, εμείς θα ασχοληθούμε με το μαγείρεμα και η Ευρώπη μπορεί να πλύνει τα πιάτα.»

Ακριβώς επειδή ήταν ιδιαίτερα σκληρή της είχαν βγάλει το παρατσούκλι «Warrior Princess». Η Κοντορίζα άνηκε στους Νεοσυντηρητικούς, τους γνωστούς στις ΗΠΑ neocons.

Στους νεοσυντηρητικούς ανήκουν και οι Τζον Μπόλτον (Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας) και Μαικ Πομπεο (σημερινός ΥΠΕΞ στο State Department στη θέση Τίλερσον).

Είναι ολοφάνερο ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ν.Τραμπ αυτή την πτέρυγα της αμερικάνικης πολιτικής εξυπηρετεί τη δεδομένη στιγμή με τα χτυπήματα στη Συρία. Τέτοια χτυπήματα, όπως διαβάζω, που απλά ενισχύουν το γόητρο.

Από κοντά ακολουθεί και η Μέι (επαναλαμβάνοντας την Ιστορία – ενθυμούμαστε όλοι τον Τόνι Μπλερ) . Το ερώτημα είναι τι επιθυμεί να κερδίσει ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν με την στήριξη, υποστήριξη και συμμετοχή. Αρχικά, ο Μακρόν επιθυμεί να μετακινηθεί πιο κοντά στον αγγλοσαξονικό άξονα και να απομακρυνθεί από την γερμανική επιρροή για την οποία είχαν κατηγορηθεί οι προκάτοχοί του (Σαρκοζί και Ολάντ).

Στη συνέχεια, επιθυμεί να απομακρύνει την κοινή γνώση από τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιεί, μεταρρυθμίσεις που δεν έχουν καμία απόλυτως σχέση με το σοσιαλιστικό παρελθόν του.

Την ίδια ώρα, και ενώ οι έμποροι του πολέμου πανηγυρίζουν, προκύπτουν άλλα δυο ερωτήματα που αφορούν την Ελλάδα: Ποια η αντίδραση Πούτιν και ποιος ο ρόλος της γηραιάς ηπείρου.

Όπως γνωρίζουμε ο Πούτιν, ως δεινός σκακιστής, αντιδρά με ψυχρό μυαλό και σε βάθος χρόνου. Προσωπικά, δεν θα απέκλεια να περιμένει την κατάλληλη χρονική στιγμή, υποδαυλίζοντας, παράλληλα, την μεγαλομανία Ερντογάν και ενισχύοντας την εύθραστη, κατ΄εμέ, συμμαχία Ρωσίας, Τουρκίας, Ιράν. Ταυρόχρονα, θα μπορούσε με τις κατάλληλες κινήσεις να οδηγήσει τον νεο-οθωμανό Σουλτάνο να επιτεθεί στην Ελλάδα (αυξάνοντας την προκλητική συμπεριφορά) και, με τον τρόπο αυτό, να δυναμιτίσει την κατάσταση στο ΝΑΤΟ.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα βρεθεί σε δεινή θέση, καθώς ουδείς στο ΝΑΤΟ επιθυμεί να λάβει ουσιαστική θέση σε ανάλογη διαμάχη των δυο χωρών. Ας μην λησμονούμε πως οι ΗΠΑ δεν έχουν πρόβλημα με την Τουρκία ως χώρα, αλλά με τον πρόεδρό της.

Στο δεύτερο ερώτημα, ποιος ο ρόλος της γηραιάς ηπείρου την απάντηση έδωσε πριν από χρόνια η Κοντολίζα. «Η Ευρώπη θα πλύνει τα πιάτα», ξεπλένοντας τις αμαρτίες του σημερινού χτυπήματος και αναγκαζόμενη να δεχτεί νέα χτυπήματα τρομοκρατίας και ορδές μεταναστευτικών ροών. Ποια θα είναι η χώρα που θα δεχτεί την μεγαλύτερη πίεση στο μεταναστευτικό; Μα φυσικά η Ελλάδα. Ποιος θα βγει πάλι κερδισμένος μελλοντικά; Μα φυσικά ο Ερντογάν, αν μέχρι τότε δεν έχουν δρομολογηθεί οι κινήσεις για απομάκρυνσή του και εγκατάσταση στον τουρκικό θώκο κάποιου εκφραστή του κεμαλικού παρελθόντος της χώρας.

Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics & Daily News