Η τουρκική αντιπολίτευση δεν βρίσκει κοινό βηματισμό
Του Κώστα Ράπτη
Οι εξελίξεις του τελευταίου, πλούσιου σε γεγονότα, 24ώρου μείωσαν δραματικά τις πιθανότητες εμφάνισης στις εκλογές της 24ης Ιουνίου ενός κοινού υποψήφιου της τουρκικής αντιπολίτευσης απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν.
Τα αλλεπάλληλα πολιτικά ραντεβού της Τετάρτης έδειξαν ότι δεν είναι δυνατή η στοίχιση των διαφορετικών αντιπάλων του Ερντογάν πίσω από μία και μόνη υποψηφιότητα, η οποία φημολογούνταν εντόνως ότι θα μπορούσε να είναι αυτή του συνιδρυτή του κυβερνώντος κόμματος και πρώην προέδρου της Δημοκρατίας, Αμπντουλάχ Γκιούλ, όπως προτείνει το εξωκοινοβουλευτικό ισλαμιστικό κόμμα Saadet.
H επικεφαλής του νεοσύστατου εθνικιστικού Καλού Κόμματος, Μεράλ Άκσενερ, επέμεινε, και κατά τη συνάντησή της με τον αρχηγό του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, στην υποβολή διακριτών κομματικών υποψηφιοτήτων (συμπεριλαμβανομένης της δικής της) στον πρώτο γύρο. Ξέκοψε έτσι τις εικασίες για ευρύτερες συμπράξεις, τις οποίες τροφοδότησε η ασυνήθιστη κίνηση αλληλεγγύης του Κιλιτσντάρογλου το Σαββατοκύριακο να “δανείσει” 15 βουλευτές του στην Ακσενέρ, ώστε αυτή να σχηματίσει προσωρινά εικοσαμελή κοινοβουλευτική ομάδα και έτσι να παρακάμψει τα διαδικαστικά εμπόδια που ήσαν έτοιμοι να προβάλουν οι κυβερνώντες, ώστε να αποτρέψουν την εκλογική κάθοδο του Καλού Κόμματος.
Ένα από τα ενδιαφέροντα δημοσκοπικά ευρήματα των ημερών είναι άλλωστε το ότι το κόμμα της Άκσενερ δείχνει να αποσπά ψηφοφόρους όχι μόνο από το υπό τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί συμπολιτευόμενο Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, του οποίου διάσπαση αποτελεί, αλλά και από το CHP.
Από την άλλη πλευρά, στο εσωτερικό του ίδιου του CHP διογκώθηκαν οι αντιδράσεις απέναντι σε ενδεχόμενη στήριξη του Γκιουλ. Στο πλαίσιο της ούτως ή άλλως σύνθετης εσωκομματικής γεωγραφίας, και με την αριστερή πτέρυγα του κόμματος να αμφισβητεί την “χλιαρή”, όπως την προσλαμβάνει, ηγεσία του Κιλιτσντάρογλου, η τάση που κερδίζει έδαφος αφορά την ιδεολογικοπολιτική καθαρότητα στην επιλογή υποψηφίου προέδρου.
“Αν υποχρεωνόμουν να επιλέξω ανάμεσα στον Γκιουλ και τον Ερντογάν θα προτιμούσα τον τελευταίο”, δήλωσε προκλητικά προς την εφημερίδα Habertürk ο βουλευτής Γιάλοβας (και αντίπαλος του Κιλιτσντάρογλου για την κομματική ηγεσία στο συνέδριο του 2014) Μουχαρέμ Ιντζέ, κατηγορώντας τον πρώην πρόεδρο ότι στα επτά χρόνια της παρουσίας του στην αρχηγία του κράτους δεν διαφοροποιήθηκε ποτέ από τις επιλογές του κυβερνώντος κόμματος.
“Το CHP δεν έθεσε ποτέ προς συζήτηση το όνομα του Αμπντουλάχ Γκιουλ, ούτε και πρόκειται να το θέσει στο μέλλον”, υπογράμμισε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Εζγκιούρ Εζέλ, υποστηρίζοντας ότι όλη αυτή η “φημολογία” δεν αποβλέπει παρά στο να πλήξει το ηθικό της βάσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τέλος στα σενάρια έθεσε και το φιλοκουρδικό Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) προτείνοντας ως υποψήφιο πρόεδρο τον φυλακισμένο χαρισματικό ηγέτη του Σελαχατίν Ντεμίρτας. Πρόκειται για τον άνθρωπο που εκτοξεύθηκε στο προσκήνιο συγκεντρώνοντας το 9,7% της ψήφου ως αντίπαλος του Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές του 2014 και οδηγώντας για πρώτη φορά το HDP στο κοινοβούλιο με 13,1% τον Ιούνιο του επόμενου έτους, στερώντας από το ΑΚΡ την αυτοδυναμία. Παρά το ότι 9 βουλευτές του βρίσκονται στη φυλακή και περίπου 80 δήμαρχοί του έχουν καθαιρεθεί, το HDP δείχνει και τώρα ικανό, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να ξεπεράσει το δρακόντειο όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του 10%, σφραγίζοντας τις εξελίξεις.
