29/03/2024

Τραμπ: Μηδενική προβλεψιμότητα

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος 

Η αντιπαράθεση του ειδικού ανακριτή Μίλερ με τον Τραμπ έκλεισε έναν χρόνο και δεν αποκλείεται να υπάρξουν και από τις δύο πλευρές εντυπωσιακές κινήσεις.

Την ίδια στιγμή η Ουάσινγκτον καθιστά σαφές ότι στόχος της στο Ιράν δεν είναι μια καλύτερη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας αλλά μια παράδοση άνευ όρων, που να ανοίγει τον δρόμο για καθεστωτική αλλαγή στην Τεχεράνη.

Τέλος, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, στην κυριολεξία βρισκόταν στον αέρα η πραγματοποίηση της συνάντησης Τραμπ – Κιμ Γιονγκ Ουν στη Σιγκαπούρη τον επόμενο μήνα, καθώς η Βόρεια Κορέα φαίνεται να προσλαμβάνει πλέον τη ρητορική και τις κινήσεις του Λευκού Οίκου ως μήνυμα όχι για ρεαλιστικό συμβιβασμό αλλά για παράδοση άνευ όρων.

Παράνομες μεθοδεύσεις

Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό μέτωπο, η προσοχή επικεντρώνεται πλέον στο κατά πόσον το FBI στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016 είχε τοποθετήσει πληροφοριοδότη του στο επιτελείο Τραμπ. Αν τα σχετικά δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου επιβεβαιωθούν, τότε δεν αποκλείονται καταλυτικές αποκαλύψεις σε δύο μέτωπα:

  • Περισσότερα στοιχεία που να θεμελιώνουν την ανάμειξη της Μόσχας υπέρ του Τραμπ στην προεκλογική εκστρατεία του 2016.
  • Έρευνα από το υπουργείο Δικαιοσύνης για το κατά πόσον η κυβέρνηση Ομπάμα υπαγόρευσε στο FBI την τοποθέτηση πληροφοριοδότη στο επιτελείο Τραμπ.

Με δυο λόγια, δηλαδή, τόσο ο Τραμπ όσο και ο ειδικός ανακριτής Μίλερ μπορεί να βρεθούν να έχουν στοιχεία που να επιτρέπουν την καταγγελία της άλλης πλευράς για παράνομες μεθοδεύσεις.

Αποσταθεροποιητική πολιτική

Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ ζητούν ούτε λίγο ούτε πολύ από την Τεχεράνη να φύγει από τη Συρία και τη Μέση Ανατολή και να εγκαταλείψει το πυρηνικό πρόγραμμά της, με άλλα λόγια να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αποσταθεροποίηση και καθεστωτική αλλαγή.

Έτσι, τίθενται μια σειρά από ερωτήματα: Θα αναλάβουν δράση υπονόμευσης και αποσταθεροποίησης οι ίδιες οι ΗΠΑ ή θα το πράξουν στηριζόμενες κατά κύριο λόγο στο Ισραήλ και στη Σαουδική Αραβία;

Επιπλέον, τίθεται το κρίσιμο ερώτημα τι σημαίνουν τα παραπάνω για τις εξελίξεις στη Συρία, αλλά και για τις σχέσεις των ΗΠΑ με τη Μόσχα και την Άγκυρα.

Πού θα σταματήσει η αποσταθεροποιητική πολιτική Τραμπ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή; Έχει αντίκρισμα η δήλωση Ισραηλινού υπουργού ότι ο Τραμπ σύντομα θα αναγνωρίσει την προσάρτηση των κατεχόμενων συριακών υψωμάτων του Γκολάν από το Ισραήλ ή αποτελεί διερεύνηση του μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανατρεπτική ατζέντα του Λευκού Οίκου;

Εξυπακούεται ότι η κλιμάκωση της έντασης με το Ιράν θέτει στους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ το δίλημμα της πρόσδεσης στην απρόβλεπτη πολιτική Τραμπ ή τεράστιας οικονομικής ζημιάς λόγω των εμποδίων στην πρόσβαση στην αμερικανική αγορά των εξαγωγών των εταιρειών που θα εξακολουθήσουν να συναλλάσσονται με το Ιράν.

Σκηνικό άνευ όρων παράδοσης

Παρόμοιο, αν όχι χειρότερο, και πιο επικίνδυνο βραχυπρόθεσμα σκηνικό διαμορφώνεται σε σχέση με τη Βόρεια Κορέα.

Αργά αλλά σταθερά τόσο στην Πιονγιάνγκ όσο και στο Πεκίνο αντιλαμβάνονται ότι ο Τραμπ, που αρχικά διεμήνυσε ότι θέλει έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό, με την αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου να εγγυάται την ασφάλεια και των δύο κορεατικών κρατών, προσπαθεί επικοινωνιακά να στήσει το σκηνικό μιας άνευ όρων παράδοσης του Κιμ Γιονγκ Ουν.

Εδώ το απρόβλεπτο των μεταπτώσεων του παρορμητικού Τραμπ ακυρώνει και την εδώ και αιώνες αποδεκτή σημειολογία των διαπραγματεύσεων που θέλει την προετοιμασία ενός συμβιβασμού να έχει λεπτομερώς ολοκληρωθεί πριν ανακοινωθεί μια συνάντηση κορυφής.

Την Τετάρτη 23 Μαΐου ο Τραμπ δήλωσε ότι θα ξέρει την επόμενη εβδομάδα αν θα πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη για τις 12 Ιουνίου συνάντησή του στη Σιγκαπούρη με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν.

Όμως οι εξελίξεις σε σχέση με τη Βόρεια Κορέα και την πολιτική Τραμπ τις τελευταίες εβδομάδες δεν θα γίνουν πιο προβλέψιμες, ακόμη κι αν ο Λευκός Οίκος ανακοινώσει σε λίγες μέρες ότι το ραντεβού στη Σιγκαπούρη ισχύει.

Ουδείς σήμερα μπορεί να αποκλείσει ότι Τραμπ και Κιμ θα μεταβούν στη Σιγκαπούρη όχι για να επικυρώσουν έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό αλλά για να καταγγείλουν ο ένας τον άλλον.

Μέτωπα δυσαρεστημένων

Όλα τα παραπάνω αθροιστικά θέτουν το ερώτημα σε ποιον χρονικό ορίζοντα η αλλοπρόσαλλη πολιτική Τραμπ δεν θα πριμοδοτήσει μέτωπα δυσαρεστημένων.

Η αρχή έχει γίνει σε σχέση με τη Μέση Ανατολή, όπου η τριμερής συνεργασία Ρωσίας – Ιράν – Τουρκίας εκβαθύνθηκε και τείνει να αποκτήσει χαρακτήρα συμμαχίας μετά την είσοδο του Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

Αν ναυαγήσουν οι προσπάθειες ρεαλιστικού συμβιβασμού ΗΠΑ – Βόρειας Κορέας, τότε τόσο η Ιαπωνία όσο και η Νότια Κορέα, αλλά και άλλα κράτη της ΝΑ Ασίας, θα επιδιώξουν έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό περιφερειακής συγκατοίκησης με την Κίνα, που, αν μη τι άλλο, προβάλλει ως προβλέψιμη και σταθερή στις στοχεύσεις της, ως ακραία δηλαδή αντίστιξη στις ΗΠΑ του Τραμπ.

Με άλλα λόγια, η μονομερής επιθετική πολιτική Τραμπ κινδυνεύει να λειτουργήσει στη λογική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, όπου επιταχύνεται η δυναμική των εξελίξεων που επιχειρείται να ματαιωθεί.

Free Sunday.gr 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024