Τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και η γαλλική Ιντιφάντα
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
Ένας αστυνομικός σκοτώθηκε και άλλοι δύο τραυματίστηκαν σοβαρά σε ένοπλο περιστατικό που σημειώθηκε το βράδυ της Πέμπτης στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας, τη Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, τρεις μόλις ημέρες ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και ενώ διεξαγόταν το debate των υποψηφίων.
Το κανάλι BFMTV μετέδωσε ότι ο 39χρονος δράστης,o οποίος σκοτώθηκε από αστυνομικά πυρά, γαλλικής καταγωγής, ήταν γνωστός στην Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Ασφάλειας της χώρας (DGSI) και είχε καταδικαστεί σε 15ετή φυλάκιση για τον πυροβολισμό δύο αστυνομικών το 2001. Πρόκειται για τον ονομαζόμενο Καρίμ Σερφί.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Amaq του DAESH, που διεκδικεί την ευθύνη της επίθεσης, ο δράστης ονομαζόταν Αμπού Γιουσούφ ο Βέλγος και ήταν μαχητής της οργάνωσης.
Από την στιγμή που έγινε γνωστή η επίθεση τα ΜΜΕ, σε Ελλάδα και εξωτερικό, ξεκίνησαν έναν αγώνα δρόμου αναλύσεων σχετικά με τη νέα τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι. Αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο περιστατικό αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της Λεπέν, υποψήφια στις Γαλλικές Εκλογές με το Εθνικό Μέτωπο, η οποία έσπευσε να ζητήσει κλείσιμο συνόρων. Για πόλεμο μίλησε ο υποψήφιος της Δεξιάς, Φρανσουά Φιγιόν: «Βρισκόμαστε σε πόλεμο. […] Ή αυτοί ή εμείς».
Παρατηρώντας τις δηλώσεις όλων και διαβάζοντας αρκετές αναλύσεις από το πρωί, θα ήθελα να καταθέσω στους αναγνώστες του Geopolitics & Daily News και την δική μου άποψη. Μια άποψη που δεν θα σταθεί σε δεδομένα τρομοκρατίας ούτε θα προσπαθήσει να διεκδικήσει την απόλυτη γνώση.
Μέσα απ΄όσα θα παραθέσω παρακάτω θα προσπαθήσω να κάνω μια βουτιά στο παρελθόν και να βρω την σύνδεση με το σήμερα όπως και να απαντήσω στο ερώτημα γιατί το Παρίσι για μια ακόμη φορά στόχος των τρομοκρατών. Σαφέστατα και η γαλλική πρωτεύουσα, ως πόλη του φωτός διαθέτει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό και αποτελεί στόχο των τρομοκρατών του DAESH γιατί, ουσιαστικά, στοχεύουν τον ίδιο τον δυτικό τρόπο ζωής.
Όμως, καλό θα ήταν να δούμε το θέμα πιο βαθειά και απομακρυσμένο από τις αναλύσεις ασφάλειας και τα ερωτήματα για την ευθύνη των αστυνομικών αρχών της γαλλικής πρωτεύουσας.
Το Παρίσι, μια πόλη που επένδυσε στην πολυπολιτισμικότητα και την ανεξιθρησκεία, όπως και ολόκληρη η Γαλλία, σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα έδωσε πρόσφορο έδαφος στους φανατικούς να προσηλυτίσουν τους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς στις «cite», όπως λέγονται τα τεράστια μπλοκ πολυκατοικιών που περικυκλώνουν την πόλη, τα γκέτο στα οποία κατοικούν και τα banlieue ( μετάφραση μπανλιέ που στην κυριολεξία σημαίνει περιοχή ), όπως αποκαλούνται τα υποβαθμισμένα γαλλικά προάστια.
Η ταινία με τίτλο Το Μίσος (γαλλικά: La Haine, αγγλικά: Hate), μια γαλλική ασπρόμαυρη ταινία παραγωγής 1995 του Ματιέ Κασσοβίτς, όπου πρωταγωνιστούν οι Βενσάν Κασέλ, Ουμπέρ Κουντέ και Σαΐντ Ταγκμαουί παρουσιάζει ακριβώς την κατάσταση που βιώνουν οι νεαροί των γαλλικών γκέτο. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζει την ζωή τριών νέων φίλων και τον αγώνα τους να ζήσουν στα λαϊκά προάστια του Παρισιού. Ο τίτλος προέρχεται από μια φράση ενός απ΄αυτούς που λέει: La Haine attise la haine! δηλαδή Το Μίσος γεννάει Μίσος.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία αυτή, 10 χρόνια πριν τον θερμό Νοέμβρη του 2005, ήταν σχεδόν προφητική για την βία που θα ακολουθούσε. Αναφέρομαι, φυσικά, στις ταραχές του 2005 οι οποίες ξέσπασαν εξαιτίας του θανάτου δύο νέων παιδιών στο Κλισί Σουμπουά του Παρισιού στις 27 Οκτωβρίου 2005 και έτσι πυροδοτήθηκε τότε ο θερμός Νοέμβρης (French Intifada όπως επικράτησε να λέγεται ) από κατόχους της γαλλικής υπηκοότητας, γεννημένους στη χώρα αλλά από γονείς μετανάστες, Αλγερινής, Μαροκινής ή Σενεγάλικης καταγωγής.
Τον Νοέμβριο του 2005, τα μπανλιέ του Παρισιού τυλίχθηκαν στις φλόγες της βίας, που για μια θεαματική στιγμή απείλησε να ρίξει τη γαλλική κυβέρνηση. Καταλύτης ήταν μια σειρά από συγκρούσεις μεταξύ νεαρών μεταναστών και αστυνομίας στο παρισινό υποβαθμισμένο προάστιο του Κλισύ σου Μπουά. Καθώς κλιμακώνονταν οι μάχες μεταξύ της αστυνομίας και των μπανλιεζάρξέσπασαν ταραχές και σε άλλες μεγάλες πόλεις σε όλη τη Γαλλία.
«Ψάχνω δυο χρόνια δουλειά.Έχω κοιτάξει παντού, και τίποτα…Γιατί έχω φάτσα Άραβα, γι’ αυτό. Άμα είσαι Άραβας ή μαύρος σε βάζουν στην άκρη…Γι’ αυτό καίω αμάξια, τα κάνω πουτάνα για να καταλάβει ο Σαρκοζί» τραγουδούσαν το 2005 οι Γάλλοι υπήκοοι αφρικανικής καταγωγής που ζούσαν στα γκέτο καθώς έκαιγαν αμάξια κατά τη διάρκεια του θερμού Νοέμβρη.
Νέες ταραχές με νεαρούς μουσουλμάνους μετανάστες ξέσπασαν και τον Μάρτιο του 2007 στην περιοχή γύρω από τον σταθμό Gare du Nord τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των άθλιων συνθηκών ζωής στα υποβαθμισμένα προάστια έξω από την πόλη και της ευρωπαϊκής ευημερίας του κεντρικού Παρισιού.
Σύμφωνα με τον Βρετανό συγγραφέα Αντριου Χάσεϊ ιστορικός των πολιτισμών και πρύτανης του Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου στο Παρίσι (ULIP), ο οποίος σε βιβλίο του με τίτλο «Η γαλλική ιντιφάντα» που κυκλοφόρησε το 2014 , πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Charlie Hebdo και τα τρομοκρατικά χτυπήματα που ακολούθησαν γενικά στην Γαλλία πίσω από τις εξεγέρσεις στο Παρίσι και στα υποβαθμισμένα προάστια των μεγάλων πόλεων βρίσκεται ακόμη η πικρή ιστορία της σχέσης της Γαλλίας με τις πρώην αποικίες της.
«Σήμερα η Γαλλία έχει τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στην Ευρώπη. Αποτελείται από περισσότερους από 5 εκατομμύρια ανθρώπους από τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τον λεγόμενο “Μαύρο Ατλαντικό”, τη στενόμακρη λωρίδα γης της Δυτικής Αφρικής, από το Μαλί στη Σενεγάλη. Μια βόλτα γύρω από τον σιδηροδρομικό σταθμό Gare du Nord, όπου σχεδόν όλες αυτές οι εθνικότητες εκπροσωπούνται στον ίδιο μικροσκοπικό, μέχρις ασφυξίας γεμάτο χώρο, δίνει μια ζωντανή εικόνα της ποικιλομορφίας του πληθυσμού και ένα γερό μάθημα στη γαλλική αποικιοκρατική ιστορία» γράφει στο βιβλίο του ο Χάσεϊ.|
Ενώ προσπαθώντας να εξηγήσει τα επεισόδια στο σταθμό Gare du Nord, το 2007: « Ετσι το σύνθημα «Na’al abouk la France!» («Γ*** τη Γαλλία») είναι επίσης μια κραυγή πόνου και οργής. Εκφράζει προγονικά συναισθήματα απώλειας, ντροπής και τρόμου»
Η έξαρση της βίας στα περίχωρα του Παρισιού δεν έχει σταματήσει καθώς συχνά πυκνά σημειώνονται επεισόδια. Πριν από μερικούς μήνες και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2017 επεισόδια σημειώθηκαν στους δρόμους του προαστίου Αρζεντέιγ. Περίπου 50 νεαροί συγκεντρώθηκαν σε κεντρική λεωφόρο του Αρζεντέιγ μετά από σχετικό κάλεσμα στο Facebook με στόχο την επανάληψη των ταραχών του Νοεμβρίου του 2005 στα παρισινά προάστια, όπως αναφέρει η εφημερίδα Le Parisien. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι οι νεαροί που συγκεντρώθηκαν στο Αρζεντέιγ ήταν οπλισμένοι με σιδηρολοστούς κι άρχισαν να βάζουν φωτιές, με αποτέλεσμα πυκνοί μαύροι καπνοί να καλύψουν γρήγορα την περιοχή
Είχαν προηγηθεί βίαια επεισόδια στο προάστιο Μπομπινί. Σύμφωνα με τις αρχές αρκετά οχήματα τυλίχθηκαν στις φλόγες, ενώ ένα μικρό παιδί διασώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από φλεγόμενο αυτοκίνητο. Αφορμή για την συνεχιζόμενη βία και τα επεισόδια στο προάστιο της γαλλικής πρωτεύουσας είναι η σύλληψη και, από ότι όλα δείχνουν, η σεξουαλική κακοποίηση με γκλομπ του 22χρονου μαύρου Τεό από αστυνομικό στο προάστιο Ολνέ σου Μπουά στις 2 Φεβρουαρίου στη διάρκεια βίαιης σύλληψης για την εξακρίβωση στοιχείων, μολονότι ο νεαρός δεν αντιστάθηκε, όπως είπε αργότερα.
Η παράδοση του εμπρησμού των αυτοκινήτων στα γαλλικά προάστεια είναι μια συνήθεια που έχει διατηρηθεί και μάλιστα επαναλαμβάνεται ειδικά την περίοδο των γιορτών και συγκεκριμένα την Πρωτοχρονιά. Όπως είχε δηλώσει στο σταθμό BFM-TV ο τότε εκπρόσωπος του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών Πιέρ-Ανρί Μπραντέ προκειται πλέον για έναν παγιωμένο τρόπο εορτασμού της πρωτοχρονιάς στη Γαλλία στα υποβαθμισμένα προάστια.
Όπως είναι κατανοητό, λοιπόν, οι φανατικοί του DAESH, όταν εκκολάφθηκαν από τις στάχτες της Αραβικής Άνοιξης, βρήκαν πρόσφορο έδαφος προσηλυτισμού των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς που αντιμετώπιζαν την περιθωριοποίηση και την ανεργία.
Όλοι αυτοί οι φανατικοί τρομοκράτες που έχουν ως στόχο δράσης την Γαλλία και συγκεκριμένα το Παρίσι, στην ουσία εκδικούνται τον δυτικό τρόπο ζωής και την κοινωνία στην οποία δεν εντάχθηκαν σε πρώτη φάση και σε δεύτερη φάση γίνονται οι τέλειες μαριονέτες όσων πιστεύουν ότι η Σαρία πρέπει να επιβληθεί παντού.
Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics & Daily News
