Μεγαλεπήβολοι στόχοι και «ημέρα νίκης» στην Τουρκία, την ώρα που η οικονομία καταρρέει.
Γράφει ο Λάμπρος Τζούμης
Αντιστράτηγος ε.α.
Σήμερα * στην Τουρκία εορτάζεται η «ημέρα νίκης» του τουρκικού επί του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας. Στις 26 Αυγούστου 1922 ο Μουσταφά Κεμάλ είχε ηγηθεί των τουρκικών στρατευμάτων στην κοιλάδα του Αφιόν Καραχισάρ με το σύνθημα «Στόχος μας είναι η Μεσόγειος- Έφοδος». Στις 30 Αυγ. 1922 ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε στην τελευταία μάχη της Μικρασιατικής εκστρατείας στο Ντουμλούπιναρ και η υποχώρησή του συνεχίστηκε ως τις 9 Σεπτεμβρίου, ημέρα άλωσης και καταστροφής της Σμύρνης από τους Τούρκους. Ακολούθησε η τελευταία πράξη του δράματος με τον ξεριζωμό για τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας από το έδαφος της πατρώας γης.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι εορταστικές εκδηλώσεις θα είναι επιβλητικές και θα περιλαμβάνουν μηνύματα με κύριο αποδέκτη την Ελλάδα. Kυρίαρχο στοιχείο αυτών των εκδηλώσεων είναι η υπερβολή, καθόσον με τον τρόπο αυτό παρέχεται μια επιπλέον ευκαιρία προβολής ισχύος και παντοδυναμίας του καθεστώτος. Μέσω αυτών γίνεται επίσης προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού της τουρκικής κοινής γνώμης και αποπροσανατολισμού από τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Φέτος ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απηύθυνε μήνυμα στον τουρκικό λαό με νεοθωμανική χροιά, καθώς τόνισε την επιθυμία της Τουρκίας να «αλλάξει την περιοχή». Ο Ερντογάν επεσήμανε πως η Τουρκία θα πετύχει τους στόχους της για το 2023, επέτειο εκατό χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Πριν λίγες μέρες, στην Τουρκία εορτάσθηκε η επέτειος με αφορμή την επέτειο της Μάχης του Ματζικέρτ που έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου 1071. Η μάχη αυτή σηματοδοτεί το κληροδότημα των Σελτζούκων στους σύγχρονους Ισλαμιστές της Τουρκίας, καθόσον μετά από αυτή επεκτάθηκαν σε μη μουσουλμανικά εδάφη, νικώντας το βυζαντινό στρατό, τη μεγαλύτερη χριστιανική δύναμη της εποχής. Οι συνέπειες της μάχης υπήρξαν καθοριστικές για την εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων όχι μόνο για τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, αλλά και για την Ευρώπη γενικότερα. Ο Ερντογάν με αφορμή την επέτειο αυτή έκανε και πάλι δηλώσεις υπογραμμίζοντας ότι αυτή δείχνει το μέλλον της σύγχρονης Τουρκίας και πως κανείς δεν θα εμποδίσει την Τουρκία να πετύχει τους στόχους της για το 2023, το 2053 (εξακόσια χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινούπολης) και το 2071.
Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έχει θέσει ο Ερντογάν στόχος του είναι το 2023 να έχει καταστήσει την Τουρκία :
– Υπολογίσιμο γεωπολιτικό παίκτη και ενεργειακό κόμβο. Για το λόγο αυτό οι ενεργειακοί σχεδιασμοί στο χώρο της Ν.Α. Μεσογείου αποκτούν για την Άγκυρα στρατηγική σημασία, καθώς ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται ότι αν προχωρήσουν χωρίς να συμμετέχει η Τουρκία τότε θα απολέσει την περιφερειακή της ισχύ και θα απομονωθεί.
– Μια μεγάλη στρατιωτική και διπλωματική περιφερειακή δύναμη ανεξάρτητη από τη Δύση. Ήδη έχει σχεδιαστεί και βρίσκεται σε εξέλιξη ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα για τα επόμενα χρόνια, με στόχο το 2023 η Τουρκία να έχει καταστεί αυτάρκης σε ότι αφορά τα εξοπλιστικά της προγράμματα, βασιζόμενη αποκλειστικά στην αμυντική της βιομηχανία. Σε ότι αφορά τη σχέση της με τη Δύση διατηρεί μια ανεξάρτητη και επαμφοτερίζουσα πολλές φορές στάση, προσδοκώντας ότι θα γίνει προσπάθεια για επαναφορά της Τουρκίας με απώτερο στόχο να κεφαλοποιήσει αυτήν με τα μέγιστα δυνατά οφέλη.
– Περιφερειακή δύναμη με ισχύ και επίδραση σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναπτύξει συμμαχίες με χώρες όπως το Σουδάν, το Κατάρ, τη Σομαλία, ΗΑΕ, κ.λπ και έχει αποκτήσει στρατιωτικές βάσεις στις χώρες αυτές. Οι στόχοι του Ερντογάν επεκτείνονται μέχρι την Ανταρκτική που σκοπεύει μέχρι το 2019 να έχει εγκαταστήσει επιστημονική βάση για να κάνει την Τουρκία μία από τις 30 χώρες που διαθέτουν ερευνητικούς σταθμούς στην ήπειρο αυτή.
– Πυρηνική δύναμη (για παραγωγή ενέργειας σε πρώτη φάση). Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η κατασκευή πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου από ρωσικές κατασκευαστικές εταιρείες, με στόχο την έναρξη λειτουργίας του το 2023. Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι το πρόγραμμα αυτό έχει στόχο στην αντιμετώπιση των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι η Τουρκία θα επιδιώξει την απόκτηση πυρηνικών όπλων, που θα της δώσει τη δυνατότητα να βρίσκεται στο ίδιο τραπέζι ισχύος με χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, Κίνα και άλλες πυρηνικές δυνάμεις.
Ο σημαντικός στόχος, όμως, του Ερντογάν είναι όταν θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή της Τουρκίας να αφήσει πίσω του μια κληρονομιά που θα ξεπερνά εκείνη του Μουσταφά Κεμάλ. Για να ευοδωθούν όμως οι μεγαλεπήβολοι στόχοι του Ερντογάν σε πρώτη φάση απαιτείται να ξεφύγει από τη μέγγενη της οικονομικής κρίσης που έχει περιέλθει η Τουρκία, ένα θέμα που προφανώς σχετίζεται με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις οι οποίες αν δεν αποκατασταθούν το συντομότερο, η οικονομία της χώρας απειλείται με κατάρρευση.
Σημείωση: Το άρθρο γράφτηκε χθες 30 Αυγούστου.
