ΓΕΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

ΓΡΑΦΕΙ Ο Δρ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Ε.ΔΡΟΥΓΟΣ

1. Η Τουρκία, ολοκλήρωσε σε βάρος της χώρας μας, ένα κύκλο επιχειρήσεων σε διπλωματικό – ψυχολογικό επίπεδο με την πλέον ελάχιστη στρατιωτική εμπλοκή, προσπαθώντας να πείσει την ελληνική πλευρά για το γεγονός ότι μπορεί να την χτυπήσει ανά πάσα ώρα και στιγμή.

2. Από την άλλη πλευρά όμως μετά από τις πιέσεις της υπερδύναμης, και σε μια διπλωματική της τρίπλα, όχι μόνο κινήθηκε ‘πονηρα’ με τον Αμερικανό πάστορα, που τον κρατά σε κατ’ οίκον περιορισμό όμως για ευνόητους λόγους, αλλά ταυτόχρονα απελευθερώνει τους 2 Έλληνες στρατιωτικούς μετά από 5 μήνες κράτησης ώστε να δείξει σημεία οριακής συμμόρφωσης, αφού η οικονομία και το εθνικό της νόμισμα παραπαίουν.

3. Η Τουρκία έχει συνηθίσει (και σ αυτό ευθύνεται η άλλη πλευρά του Ατλαντικού) να συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί σε όλους τους γείτονες της, απειλώντας τους συνεχώς με χρήση στρατιωτικής βίας σε μια προσπάθειά της να καταστεί περιφερειακή δύναμη προκειμένου να ελέγχει την ευρύτερη περιοχή, τόσο της μέσης Ανατολής, όσο και της Βαλκανικής χερσονήσου.

4. Τα χρυσοφόρα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που εντοπίστηκαν στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου δεν την αφήνουν αδιάφορη, καθόσον οι οικονομικές επιπτώσεις σε ότι αφορά στα έσοδα του κράτους θα είναι πολλαπλάσια.

5. Καλώς ή κακώς η Τουρκία έχει σε κάθε σημείο, ισχυρά κίνητρα για διπλωματική ή στρατιωτική επέμβαση. Κουρδικό, υδρογονάνθρακες, μειονότητες κλπ είναι οι κυριότερες αιτιάσεις που θα χρησιμοποιήσει, είτε για να επεμβαίνει στα εσωτερικά των όμορων χωρών, είτε να αποζητά στρατιωτική εμπλοκή με επιχειρήσεις μικρού βάθους, ώστε να ασκεί πιέσεις για εξαναγκασμό της οποιασδήποτε άλλης πλευράς να συρθεί στο τραπέζι των συνομιλιών με την ατζέντα που επιθυμεί η ίδια.

6. Εστιάζοντας στις σχέσεις της με τη χώρα μας θα μπορούσε να πει κανείς ότι, μια ευρεία γκάμα θεμάτων, από τον Έβρο μέχρι και την Κύπρο, αναμοχλεύονται συνεχώς και κατά καιρούς μας υποβάλλει σε δοκιμασίες, μετρώντας και μελετώντας τις αντιδράσεις μας σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό, ψυχολογικό. Και φυσικά ανιχνεύει για να εντοπίσει τα τρωτά και αδύναμα σημεία ώστε να εστιάσει σε αυτά όταν αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα.

7. Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω είναι ότι, η Άγκυρα δεν σκοπεύει να αλλάξει την τακτική της απέναντι στην χώρα μας. Θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί όλο το διατιθέμενο διπλωματικό, επικοινωνιακό και στρατιωτικό της οπλοστάσιο, συντηρώντας την τεχνητή κρίση στα επίπεδα που θέλει η ίδια, μιας και της έχει (κακώς) η πρωτοβουλία των κινήσεων. Μια γρήγορη ματιά σε επιμέρους θέματα που άπτονται των ελληνοτουρκικών και το τι θα ακολουθήσει είναι η παρακάτω:

8. Θράκη: Κύριος μοχλός η μουσουλμανική μειονότητα και τα «δικαιώματά» της που πηγάζουν από τη συνθήκη της Λοζάνης, της οποίας εμμέσως πλην σαφώς ζητά την αναθεώρησή της και προφανώς υπέρ των τουρκικών θέσεων. Μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο και η μειονοτική ψήφος θα είναι ξανά το «μήλον της Έριδας» των κομμάτων εξουσίας. Κοινώς όποιος τάξει τα περισσότερα θα πάρει και τα ψηφαλάκια, ενώ ταυτόχρονα η χριστιανική ψήφος θεωρείται…. «δεδομένη». ‘Ήδη το παιχνίδι χοντραίνει πολύ μιας και τόσο το θέμα της Σαρίας, όσο και η αντικατάσταση των Μουφτήδων, έχουν ξεκινήσει τον χορό του παζαρέματος. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΝΔ Άδωνη Γεωργιάδη, για το να υπάρχει εκλογή των Μουφτήδων, δήλωση η οποία έρχεται σαφέστατα σε αντίθεση με την εθνική θέση περί διορισμού και όχι εκλογής των Μουφτήδων. Τα παζαρέματα θα συνεχιστούν, απ’ όλους… και ο ένοικος της Ιώνων θα κάνει παιχνίδι…

9. Αιγαίο: Το «βρώμικο» παιχνίδι των γειτόνων θα συνεχιστεί, με πλήρη αξιοποίηση του όπλου που χρησιμοποιούν τα τελευταία 2-3 χρόνια. Και δεν είναι άλλο από τις μεταναστευτικές ροές. Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς παράλληλες δράσεις, προσχεδιασμένες και συντονισμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να επιφέρουν και αμηχανία αλλά και αποσυντονισμό στις ελληνικές αρχές, ταυτόχρονα περιστατικά σε όλο το μήκος του Αιγαίου από Σαμοθράκη έως και το Καστελόριζο. Το συνεχιζόμενο φόρτωμα των νησιών του Αν. Αιγαίου με ανθρώπινο πόνο, τείνει να εξελιχθεί σε αθρόα μαζική απόβαση και τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ούτε από τους ίδιους τους εδώ θιασώτες (συλλογικότητες και αλληλέγγυοι) της διεθνοποίησης, θα διογκωθούν περισσότερο σε σημείο που οι όποιες αναταραχές ξεσπάσουν μεταξύ φιλοξενούμενου και ντόπιου πληθυσμού θα εξαναγκάσουν την ελληνική κυβέρνηση να φορτωθεί με ένα ακόμη πρόβλημα. Να μην εκπλαγούμε αν κάποια στιγμή η Τουρκία θέλοντας να παίξει τον καλό και πονόψυχο και ευαίσθητο γείτονα μας προσφέρει βοήθεια (αστυνομική ή στρατιωτική) μηδενίζοντας και καταργώντας τα όποια κυριαρχικά μας δικαιώματα μιας και παράλληλα με τη «βοήθεια» που θα μας προσφέρει, θα ζητήσει και την ανάληψη του ελέγχου και της διοίκησης όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών με το θέμα της μεταναστευτικής κρίσης, είτε από την ίδια είτε από τρίτη ουδέτερη δύναμη. Τρελό σενάριο κι αυτό εεεε????…..

10. Αν. Μεσόγειος – Κύπρος: Εδώ το παιχνίδι αλλάζει και φανερώνονται οι πραγματικές τουρκικές προθέσεις. Τα ενεργειακά κοιτάσματα και αποθέματα που ξεκινούν την περιοχή ανατολικά της γραμμής Κρήτη – Ρόδος – Καστελόριζο και φτάνουν μέχρι τις ακτές της Συρίας, του Λιβάνου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου, περικλείοντας την Κυπριακή Δημοκρατία, με την σημαντική σε έκταση ΑΟΖ της, θα αποτελέσουν αντικείμενο λεκτικών και όχι μόνο αντιπαραθέσεων των ενεργειακών παικτών μεγάλων και μικρών, με την Τουρκία να επιζητεί να μπει ανάμεσά τους, προβάλλοντας εδώ και αρκετά χρόνια μια δική της θεώρηση περί της ερμηνείας της ΑΟΖ, μη αποδεχόμενη ουσιαστικά όχι μόνο το νόμιμο δικαίωμα χωρών όπως η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία να έχουν ΑΟΖ όπως αυτή έχει διατυπωθεί στο Δίκαιο των Θαλασσών, προκειμένου να αποσπάσει ένα μεγάλο κομμάτι της λεκάνης της Αν. Μεσογείου για δική της εκμετάλλευση και χρήση. Η ένταση θα συντηρείται όσο η Κύπρος θα συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τα ενεργειακά της οικόπεδα, με την Άγκυρα να κλιμακώνει τις προκλήσεις της με σκοπό την ματαίωση των όποιων προσπαθειών της Λευκωσίας για να καταξιωθεί στον ενεργειακό χάρτη με παράλληλη αποκόμιση κερδών μέσω πιέσεων και παίζοντας και το χαρτί της τουρκοκυπριακής κοινότητας.