Ο πρόεδρος Τζάκσον και ο «Βρώμικος Χάρρυ» εμπνέουν τον Τραμπ
Γράφει ο Γιώργος Λυκοκάπης
Σε έκτακτο διάγγελμα που προχώρησε ο Αμερικανός πρόεδρος, χαρακτήρισε την μετανάστευση «ανθρωπιστική κρίση», αλλά επεσήμανε πως συνιστά και μία «κρίση ασφαλείας» για τις ΗΠΑ. Ζήτησε από το Κογκρέσο να εγκρίνει το επίμαχο κονδύλι, ύψους 5,7 δισ. δολλαρίων, για την κατασκευή του τείχους στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού. Σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τραμπ η ανεξέλεγκτη μετανάστευση «απειλεί» όλους τους Αμερικανούς ανεξαιρέτως.
Ο μεγιστάνας δεν προχώρησε τελικώς σε κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης», όπως είχε απειλήσει προηγουμένως. Επίσης υιοθέτησε ένα αίτημα των Δημοκρατικών αντιπάλων του, που αφορά το υλικό κατασκευής του τείχους. Ο Αμερικανός πρόεδρος αποδέχτηκε το τείχος να κατασκευαστεί από χάλυβα και όχι από μπετόν, όπως υποστήριζε αρχικά. Σε καμία όμως περίπτωση δεν δέχεται να αναστείλει την κατασκευή του.
Στο διάγγελμα του δεν είπε κουβέντα για το πολυήμερο «shutdown» του αμερικανικού δημοσίου. Το «shutdown» επηρεάζει την μισθοδοσία χιλιάδων υπαλλήλων και την εύρυθμη λειτουργία του αμερικανικού κράτους. Για τους Δημοκρατικούς ο Τραμπ έχει προχωρήσει σε αναστολή των ομοσπονδιακών υπηρεσιών, προκειμένου να εκβιάσει τις ψήφους του Κογκρέσου.
Στις πρόσφατες προκριμματικές εκλογές οι Ρεπουμπλικανοί έχασαν τον έλεγχο του Κογκρέσου, αλλά ενίσχυσαν την επιρροή τους στην Γερουσία. Αυτό μοιάζει αρκετό για τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος δεν φημίζεται για το συναινετικό προφίλ του. Φαίνεται έτοιμος για μία κατά μέτωπο σύγκρουση με τους Δημοκρατικούς, ειδικά με την πρόεδρο της Βουλής Νάνσι Πελόζι. Ο μεγιστάνας υπολογίζει σε συσπείρωση των οπαδών του, οι οποίοι ταυτίζουν την Πελόζι με την μισητή, σε αυτούς, Χίλαρι Κλίντον.
Γιατί ο Τραμπ δεν υποχωρεί στο μεταναστευτικό
Ο Αμερικανός πρόεδρος, σε νεότερες δηλώσεις του, δήλωσε πως η αναστολή των ομοσπονδιακών υπηρεσιών θα συνεχιστεί, όσο οι Δημοκρατικοί αρνούνται την χρηματοδότηση του τείχους. Η πρόσφατη άνοδος των δεικτών της Wall Street, επηρέασε σημαντικά την στάση του. Ο Τραμπ δεν βλέπει κανένα λόγο να υποχωρήσει, από την στιγμή που το shutdown δεν επηρεάζει το κλίμα ανόδου της αμερικανικής οικονομίας. Εξάλλου η μετανάστευση είναι μια διαφορετική περίπτωση, από το ζήτημα της Συρίας.
Είδαμε πως ο μεγιστάνας υποχρεώθηκε να ανασκευάσει τις αρχικές του δηλώσεις περί «άμεσης» αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων. Οι δηλώσεις αυτές είχαν προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ακόμα και στο ίδιο το ρεπουμπλικανικό κόμμα. Ο Τραμπ είναι πολύ εγωϊστής για να υποχωρήσει δεύτερη φορά. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το μεταναστευτικό, ένα ζήτημα κεντρικό στην προεκλογική του εκστρατεία.
Για να κατανοήσουμε όμως καλύτερα την στάση του Αμερικανού προέδρου, πρέπει να εστιάσουμε στην κοσμοθεωρία του. Ως γνωστόν ο Τραμπ θαυμάζει τον έβδομο πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Άντριου Τζάκσον. Με το που εκλέχτηκε πρόεδρος πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στον τάφο του, ενώ κρέμασε ποτραίτο του στο Οβάλ Γραφείο. Είχε δηλώσει χαρακτηριστικά πως «ο Τζάκσον δεν θα επέτρεπε ποτέ να συμβεί ο αμερικανικός εμφύλιος».
Η δήλωση αυτή δικαιολογημένα προκαλεί εντύπωση. Ο πρόεδρος Τζάκσον υπήρξε ιδρυτής του Δημοκρατικού Κόμματος, ενώ ο μεγάλος πρωταγωνιστής του αμερικανικού εμφυλίου, ο Αβραάμ Λίνκολν, ήταν Ρεπουμπλικανός. Τι μπορεί όμως να ενώνει έναν πάμπλουτο επιχειρηματία, με έναν βετεράνο του πολέμου της αμερικανικής ανεξαρτησίας?
Η ασφάλεια των ΗΠΑ «υπεράνω όλων»
Ο έβδομος πρόεδρος των ΗΠΑ υπήρξε ο θιασώτης του απομονωτισμού και του οικονομικού προστατευτισμού, ακριβώς όπως ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου. Επίσης η λαϊκίστικη ρητορική του Τραμπ, θυμίζει την αντίστοιχη του Άντριου Τζάκσον. Οι λευκοί μικροκτηματίες και εργάτες ήταν η «ραχοκοκαλιά» του αμερικανικού έθνους, για τον ιστορικό πρόεδρο των ΗΠΑ. Αυτοί οι «παραμελημένοι» Αμερικανοί είναι που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της εκλογικής βάσης του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Τζάκσον δεν υποστήριζε την χρήση της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ για την υπεράσπιση νεφελώδων, οικουμενικών αξιών, όπως οι προκάτοχοι του. Μόνο σε περίπτωση που απειλούνταν η ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τζάκσον ήταν υπέρμαχος πολεμικών λύσεων. Η ομοιότητα αυτής της θεώρησης με την στρατηγική που ακολούθησε ο Ντόναλντ Τραμπ στην Συρία, είναι χαρακτηριστική.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε πως δεν βλέπει λόγο να πολεμούν οι Αμερικανοί στρατιώτες σε μία περιοχή που έχει μόνο «άμμο και θάνατο». Η απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ περιορίστηκε με την εξουδετέρωση του Ισλαμικού Κράτους. Για τον Ντόναλντ Τραμπ η μεγάλη απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν προέρχεται από το καθεστώς Άσαντ, ούτε από την ιρανική επιρροή στην Συρία. Προέρχεται από τις στρατιές μεταναστών που εισρέουν στις ΗΠΑ από το Μεξικό.
Πιστός στην τζακσονική παράδοση, προκρίνει την αντιμετώπιση της «απειλής» με σκληρά μέσα. Αναπτύσει στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού δυνάμεις της Εθνοφρουράς, δίνοντας εντολή μέχρι και για χρήση «πραγματικών πυρών». Ζητά απελάσεις μεταναστών με συνοπτικές διαδικασίες, ακόμα και «χωρίς δίκη». Εμμένει στην κατασκευή του τείχους απειλώντας πως, αν χρειαστεί, » θα κατεβάσει τον στρατό». Η ασφάλεια των ΗΠΑ είναι «υπεράνω όλων», ακόμα και του ίδιου του αμερικανικού συντάγματος!
Ένα μάγκνουμ για τον πρόεδρο Τραμπ
Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν φοβάται, ότι θα έχει πολιτικό κόστος από την αναστολή των ομοσπονδιακών υπηρεσιών. Αντιθέτως γνωρίζει πως για τους ψηφοφόρους του, οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες είναι ένα «γραφειοκρατικό έκτρωμα», το οποίο απομυζά τα λεφτά των φορολογουμένων πολιτών. Η έμφυτη δυσπιστία των Αμερικανών για το αμερικανικό κράτος, αποτυπώνεται εύστοχα στις ταινίες δράσης του Χόλιγουντ.
Για παράδειγμα ο Κλιντ Ίστγουντ στον ρόλο του επιθεωρητή «Βρώμικου Χάρρυ», συνειδητοποιεί πως το αμερικανικό νομικό σύστημα, ουσιαστικά υπηρετεί τους εγκληματίες. Ο ψυχοπαθής δολοφόνος «Σκορπιός» αποφυλακίζεται, λόγω της δυσλειτουργίας της αμερικανικής νομοθεσίας. Αγανακτισμένος ο «Βρώμικος Χάρρυ», αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια του, συγκρουόμενος ακόμα και με την υπηρεσία του. Φυσικά στο τέλος ο «κακός» σκοτώνεται, αφού προηγουμένως είχε καταλάβει ένα σχολικό λεωφορείο με όμηρους μικρούς μαθητές.
Βλέπουμε πως ο πρόεδρος Τραμπ φιλοτεχνεί μία εικόνα ενός προέδρου, απολύτως ανυποχώρητου σε θέματα ασφαλείας των Αμερικανών πολιτών. Έτοιμος να συγκρουστεί, ως άλλος «Βρώμικος Χάρρυ», με τους «γραφειοκράτες» του Κογκρέσου και τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης. Ο Ιστγουντ πήρε τον νόμο στα χέρια του για να σκοτώσει τον «κακό». Ο Τραμπ κλείνει τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το τείχος για να προστατέψει τη Αμερική από τους «κακούς».
Μπορεί η αμερικανική μαζική κουλτούρα να έχει κατηγορηθεί ως απλοϊκή και φασίζουσα, είναι όμως στις καρδιές εκατομμυρίων Αμερικανών. Ο Ντόναλντ Τραμπ γνωρίζει άριστα την ψυχολογία του μέσου Αμερικανού, μην ξεχνάμε πως προέρχεται από τον χώρο του θεάματος. Σε ζητήματα ασφαλείας προκρίνει σκληρή στάση, χωρίς να υπολογίζει τις συνταγματικές ακόμα και τις στοιχειώδεις, ανθρωπιστικές ευαισθησίες. Πιστός στην παράδοση του Άντριου Τζάκσον και του «Βρώμικου Χάρρυ», υπολογίζει πως στο τέλος θα επιβραβευθεί από τους ψηφοφόρους.
