29/03/2024

Μακεδονικό και πολιτικά ζητήματα

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας 

Τι σημαίνει για την πολιτική και πνευματική ηγεσία το χθεσινό (όπως και τα προηγούμενα) συλλαλητήρια για τη Μακεδονία;

Α. Ότι υπάρχει σοβαρή διάσταση μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και λαού σε ένα φλέγον ζήτημα εξωτερικής πολιτικής. Αν η πολιτική ηγεσία κωφεύσει – όπως το έχει ήδη πράξει στο παρελθόν – τίθεται θέμα δημοκρατικής νομιμότητας της κυβέρνησης, αλλά και σεβασμού των βασικών αρχών της δημοκρατίας γενικά. Αναλογιστείτε κάποιοι των πολιτικών ταγών αν η αρνητική στάση σας απέναντι σε τέτοιες διαδηλώσεις δεν έχει ως συνέπεια να διαμορφωθούν θύλακες που δικαιολογούν αντιδημοκρατικές θέσεις και πόσο εσείς οι ίδιοι με τη στάση σας τις υποθάλπετε.


Β. Ότι υπάρχει μια ανόητη αντίληψη πως όσοι υποστηρίζουν τέτοια κινήματα είναι φασίστες. Πρωτοπορούμε κι εδώ ως λαός: αυτό που στο εξωτερικό θεωρείται αυτονόητο, δηλαδή η διαφύλαξη από όλο το φάσμα των πολιτικών παρατάξεων του εθνικού συμφέροντος, στην Ελλάδα αποτελεί παρωχημένο στοιχείο πολιτικής σκέψης!!! Πραγματικά, καμία ανάγκη δεν θα υπήρχε για δημιουργία κομμάτων με «πατριωτικές» ταμπέλες, αν οι νυν πολιτικοί ταγοί απλώς έπρατταν το αυτονόητο: τη διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων της χώρας.

Γ. Αντίστοιχα τραγελαφική αποδεικνύεται και η πνευματική ηγεσία του τόπου (ένα μέρος αυτής, τουλάχιστον). Θρησκευτική ηγεσία, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, σε μεγάλο βαθμό, ποιούν την νήσσα, φοβούμενοι την ταμπέλα του «γραφικού», του «υπερπατριώτη» (!!!), του «φασίστα» κ.ο.κ. Αναδίπλωση και ταμπούρωμα στα καθ’ ημάς και στα (όποια) οφφίκια μας (αξιώματα, διακρίσεις κλπ), δεν αρμόζει – ποτέ δεν άρμοζε, έτσι κι αλλιώς, σε ελευθερόφρονες ανθρώπους. Αν η πνευματική ηγεσία δεν παίρνει θέση σε τέτοια θέματα, είμαστε ήδη καταδικασμένοι – ως λαός, ως πολιτική συλλογικότητα.

Δ. Ότι έχουμε σοβαρό έλλειμμα ηγεσίας στη χώρα μας. Οι πολιτικοί ταγοί κατάντησαν υπηρέτες ξένων αφεντικών, η πνευματική ηγεσία είναι σε πνευματική χαύνωση, η επιχειρηματική ηγεσία χαρακτηρίζεται από εμμονή σε οικονομικές (και ό, τι το χρήμα φέρει σε προσωπικό και μόνο επίπεδο) απολαβές. Λησμονήσαμε ότι σε αλλοτινές περιόδους, ο επιχειρηματικός κόσμος, όποτε χρειάστηκε, είτε σήκωνε ο ίδιος τη σημαία της αντίδρασης, είτε καθιερώθηκε ως ευεργέτης της χώρας. Η ηγεσία, σε μια υγιή κοινωνία, πρέπει να αποτελεί βραβείο. Να συνιστά, δηλαδή τρόπο επιβράβευσης των καλύτερων, των πιο αξιόλογων. Η αξιοκρατία γεννά πραγματικούς ηγέτες, η αναξιοκρατία γεννά φαύλους μάνατζερ.

Η ουσία σε τέτοια θέματα είναι η ίδια: η πρόοδος είναι πάντα αποτέλεσμα ανάδειξης της σημασίας της συλλογικότητας με ταυτόχρονη ανάδειξη των πιο ικανών για να ηγηθούν – σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελληνική κοινωνία – με αφορμή το απαράδεκτο ξεπούλημα εθνικών συμφερόντων, είναι βούρκος. Κι είμαστε όλοι μέσα σ’ αυτόν μέχρι τον λαιμό.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024