29/03/2024

Αμφισβητώντας την Μακεδονική Δυναστεία.

Γράφει ο Ιωσήφ Τσιμισκής.

 

Η Μακεδονική Δυναστεία κατηγορήθηκε και αμφισβητήθηκε κατά επίμονο τρόπο ότι δηλαδή δεν πρόκειται περί Μακεδόνων, αλλά περί Αρμενίων Αυτοκρατόρων, συνεπώς μη Ελλήνων . Όλη αυτή την Δυναστεία προσπάθησαν κάποιοι εντέχνως να την χαρακτηρίσουν ως αρμενική εξαιτίας της καταγωγής του γενάρχη της . Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι ο ο Βασίλειος ο Α΄ ο Μακεδών (δεν πρόκειται για τον Βουλγαροκτόνο), από τον οποίο χαρακτηρίσθηκε ως Μακεδονική όλη η δυναστεία γεννήθηκε στην Χαριούπολη Ραιδεστού της Θράκης και όχι στην Αρμενία, από οικογένεια χωρικών. Ανέβηκε δε στο θρόνο μετά από μια ανοδική πορεία στη διοικητική ιεραρχία της Πρωτεύουσας. Εκείνη την εποχή η Χαριόπολη και η ευρύτερη περιοχή άνηκε στο διοικητικό θέμα της Μακεδονίας .

Προκειμένου να αφαιρεθεί από την Μακεδονική Δυναστεία ο χαρακτηρισμός της ως Μακεδονική και συνεπώς μη ελληνική, υπάρχει μια διευρυμένη άποψη ιστορικών ότι ο Βασίλειος είτε είναι Αρμένιος, είτε ότι πατέρας του είναι Αρμένιος από το χωριό Thil του Ταρών. Υπάρχει και μια άλλη άποψη ότι ο Βασίλειος ο Α’ είναι σλαβικής καταγωγής. Έτσι χαρακτηρίζουν αυτόν και την μητέρα του «saqlabi», λέξη που χαρακτηρίζει τους Σλάβουςλόγω της ύπαρξης πολλών Σλάβων στην Μακεδονία την εποχή εκείνη, και την ανάμιξη του Βασιλείου με αυτούς .

Αν δεχτούμε ως σοβαρή την εκδοχή ότι ο πατέρας του γεννήθηκε στην Αρμενία , η οποία πιθανώς να ισχύει, αυτο δεν σημαίνει ότι είναι και Αρμένιος . Το όνομα του πατέρα του είναι Κωνσταντίνος Βάρδας, όνομα το οποίο δεν χρησιμοποιούν οι Αρμένιοι και το όνομα της μητέρας του Παγκαλώ, ένα πολύ συνηθισμένο γυναικείο ελληνικό όνομα της εποχής . Παγκαλώ Αρμένισσα δεν υπάρχει. Η Αρμενία είναι μια σημαντική επαρχία του Βυζαντίου, φίλα προσκείμενη στο Βυζάντιο όπου δεν ζουν μόνο Αρμένιοι αλλά και ένα πλήθος ελληνόφωνων . Θα τολμήσω δε άφοβα να πω με ελληνική συνείδηση, οι οποίοι προέρχονται από τα διάφορα ελληνιστικά βασίλεια του Μ.Αλεξάνδρου.

Η ρίζα του βασιλείου της Αρμενίας βρίσκεται σε μία από τις σατραπείες της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας της Περσίας που ονομάζεται Αρμενία (Σατραπεία της Αρμενίας), που σχηματίστηκε από την επικράτεια του Βασιλείου του Αραράτ (860 π.Χ.-590 π.Χ.), αφού κατακτήθηκε από τη Μηδική Αυτοκρατορία το 590 π.Χ. Η σατραπεία έγινε βασίλειο το 321 π.Χ. κατά τη διάρκεια της βασιλείας της δυναστείας των Οροντιδών μετά την κατάκτηση της Περσίας από τον Μέγα Αλέξανδρο, η οποία στη συνέχεια ενσωματώθηκε ως μία από τα ελληνιστικά βασίλεια της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Οι περιοχές Πόντου και Αρμενίας, είχαν συμπεριληφθεί στις μη στρατιωτικές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον 4ο αι. π.Χ., αλλά μετά το θάνατό του και τους πολέμους των διαδόχων του, η Αρμενία ουδέποτε υιοθέτησε αξιοσημείωτα Ελληνιστικά χαρακτηριστικά , παρόλα αυτά όμως υπάρχει έντονο ελληνικό στοιχείο.

Ο Βασίλειος ο Α’ ομιλεί μόνο την ελληνική γλώσσα, για αυτό και μπόρεσε να αναρριχηθεί στην Βυζαντινή διοίκηση, λαμβανομένου δε υπόψη ότι δεν πρόκειται περί κάποιου εγγράματου ο οποίος σπούδασε παρεπιπτόντως και την ελληνική γλώσσα . Αναφερόμαστε σε ένα αγράμματο πάμφτωχοι χωριατόπαιδο το οποίο έχει ως μητρική γλώσσα την ελληνική . Ένα επιπλέον σοβαρό στοιχείο είναι ότι ο Βασίλειος ο Α’ δεν είναι Μονοφυσίτης όπως οι Αρμένιοι , διοτι σε τέτοια περίπτωση ουδέποτε θα γινόταν Αυτοκρατόρας στην Κωνσταντινούπολη. Οι Αρμένιοι στην δεύτερη σύνοδο του Ντβίν (553-555), αποκόπτονται από τους υπολοίπους Ορθοδόξους αποδεχόμενοι τον Μονοφυσιτισμό.

Δεν καθίσταται σοβαρός ούτε ο παραπλήσιος ισχυρισμός ότι η Μακεδονική δυναστεία είναι σλαβικής προέλευσης, αφου ειναι γνωστή η πολεμική αντιπαράθεση όλων σχεδόν των εμπεριεχομένων σε αυτήν Αυτοκρατόρων, με τα σλαβικά φύλα. Ο Ιωάννης Τσιμισκής βρίσκεται σε συνεχή πόλεμο με τους Ρώς , μπορεί το παρωνύμιο τσιμισκής να σημαίνει στα αρμενικά σμιχτοφρύδης αλλά Αρμένιος δεν ήταν. Το πραγματικό του επίθετο ήταν Κουρκούας, το Τσιμισκής του το είχαν δώσει σαν παρατσούκλι οι Αρμένιοι στρατιώτες τους οποίους διοικούσε πριν γίνει Αυτοκράτορας. 

Σε μια παράδοση ενός κάστρου από τους Σαρακηνούς στον Νικηφόρο Φωκά, ο δεύτερος δέχτηκε τους όρους παράδοσης των πρώτων, που ήταν να μην πειραχθούν οι γυναίκες τους. Αυτό έγινε δεκτό και οι στρατιώτες τήρησαν την εντολή, εκτός από μερικούς Αρμένιους. Τότε ο Νικηφόρος, διέταξε να τιμωρηθούν οι στρατιώτες αυτοί με θάνατο, με τον Ιωάννη να μην αντιδρά, αλλά να απαντάει σε ερώτηση του θείου του όταν ερωτήθηκε από αυτόν για την απόφαση, λέγοντας ότι θα τον έλεγαν σκληρό οι στρατιώτες. Αυτό το επεισόδιο φανερώνει πως ο Τσιμισκής δεν είχε αρμενική συνείδηση, αλλιώς δεν θα απέτρεπε την τιμωρία αυτή.

Όσο για τον Βασίλειο Β’ τον Βουλγαροκτόνο είναι αστείο να προσθέσει κανείς έστω και μισή λέξη για τις φιλο – σλαβικές του προσεγγίσεις. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Βασίλειος ο Β’, ο οποίος από την Σπαρτιάτισα μητέρα του Θεοφανώ είχε εμπνευστεί τόσο πολύ απο την προσωπικότητα του Μ.Αλεξάνδρου, που όταν νίκησε του Βουλγάρους ακολούθησε την ίδια ”ευχαριστηριακή” πορεία με εκείνον .

Όπως ο Αλέξανδρος, δώρισε στην Θεά Αθήνα στον Παρθενώνα 300 ασπίδες ”από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων” το ίδιο έκανε, στον ίδιο τόπο και ακριβώς την ίδια πορεία ακολούθησε ο Βασίλειος ο Β´. Μετά τις νίκες του εναντίον των Βουλγάρων επισκέφθηκε την Αθήνα, το 1019 και προσκύνησε την Παναγία την Αθηνιώτισσα ( ήταν ο Παρθενώνας ο οποίος είχε μετατραπεί σε χριστιανική εκκλησία) και εκόσμησε τον ναό με αφιερώματα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις νίκες που αξιώθηκε να κερδίσει. 

Ο Παλαμάς για αυτόν έγραψε το ποίημα που συνέθετε επί 25 χρόνια, την ”φλογέρα του Βασιλιά” καθώς και για την προσκυνηματική πορεία του στην Αθήνα .

«Ω Στρατηλάτισσα Κυρά, σ’ εσέ τα νικητήρια!
Μακεδονίτισσα, Αθηναία, Πολίτισσα! 
Η Βλαχέρνα γεμάτη από το θάμα Σου! (Φλογέρα του Βασιλιά, Δ Λόγος, 420-435) Κ. Παλαμάς.

Δεν πήγε στην Αρμενία ,στην Αθήνα πήγε να προσκυνήσει ο Αυτοκράτορας που αντιπαρατέθηκε όσο κανένας με τα σλαβικά φύλα.

Όλοι οι αυτοκράτορες της Μακεδονικής δυναστείας, πλην ενός, του Μιχαήλ του Δ’ του Παφλαγώνος, έχουν γεννηθεί και πεθάνει στην Κωνσταντινούπολη, όπως και ο προπάτορας όλων, ο Βασίλειος ο Α’ . Στην Αρμενία δεν γεννήθηκε ούτε πέθανε κανένας εξ αυτών.

Όπως καταλαβαίνει κανείς προκειμένου να αμφισβητηθεί η Ελληνικότητα οποιασδήποτε περιοχής της Ελλάδας μετά το 1453, πρώτα χτυπιέται το Βυζάντιο. Έτσι πάνε αυτά πακέτο.

Εμείς ηλιθιωδώς μπορούμε να αμφισβητούμε την ελληνικότητα του Βυζαντίου για να φέρνουμε την ”σφυριά” πιο κοντά στο άδειο μας κεφάλι. Η Μακεδονική δυναστεία, με όλα τα λάθη της, τις παραλείψεις της και τις ίντριγκες της προασπίστηκε την Μακεδονία περισσότερο από τον καθένα. 
Αν είχε κρατήσει το Βυζάντιο, κανείς δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει την Μακεδονίας και κανεις δεν θα χρειαζόταν να κατέβει ούτε σε συλλαλητήρια, ούτε σε διαμαρτυρίες .

Δυστυχώς εκείνοι οι 15 δεν υπάρχουν πλέον.

 

Πηγές :

Αγαπητός Α., «Η Εικόνα του Αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄ στη Φιλομακεδονική Γραμματεία 867-959»,

Βλυσίδου Β., «Συμβολή στη μελέτη της εξωτερικής πολιτικής του Βασιλείου Α΄ στη δεκαετία 867- 877

Bartikian, Hratch M., «Γιὰ τὴ Λύση τοῦ Αἰνίγματος περὶ τῆς “Σλαυικῆς” Καταγωγῆς τοῦ Βασιλείου Α΄ » , Βυζαντινὸς Δόμος, 3 (1989),

Καργάκος, Σαράντος (2001). Ιστορία του Ελληνικού Κόσμου και του Μείζονος Χώρου. Α’. Αθήνα: Gutenberg

G. Schlumberger, Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Τσιμισκής και η Βυζαντινή εποποιία, τόμος Α΄, εκδόσεις Βεργίν

Ostrogorsky, G. “History of the Byzantine State”

Κώστας Καρράς, Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος, 100 Μεγάλοι Έλληνες, εκδόσεις Σκάι (2009)

Κωστής Παλαμάς, Η φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Έβδομος,’Ογδοος και Ένατος σσ.83-116,Εκδ. γράμματα, 1993

Κώστας Κυριαζής, Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος νεκρόςεκδόσεις Εστία (2000)

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024