Εν αναμονή του “χτυπήματος” Ερντογάν
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΥΚΟΚΑΠΗ *
Οταν τα κρούσματα κορονοϊού είχαν αρχίσει να αυξάνονται δραματικά στην Τουρκία, υπήρχε η προσδοκία πως ο ιός θα περιόριζε την τουρκική επιθετικότητα. Αποδείχτηκε πως συνέβη το αντίθετο.
Βλέποντας τις δυτικές κυβερνήσεις να τίθενται σε μία “γεωπολιτική καραντίνα”, ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται να θεώρησε πως η πανδημία αποτελεί μία ευκαιρία για να επιβάλει την αναθεωρητική του ατζέντα.
Κορυφαίο παράδειγμα οι εξελίξεις στην Λιβύη, όπου κατάφερε και άλλαξε τους πολεμικούς συσχετισμούς στην χώρα, ενισχύοντας τον Λίβυο πρωθυπουργό Σαράτζ. Είναι χαρακτηριστικό πως το κατάφερε παραβιάζοντας απροκάλυπτα το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ (την στιγμή που η επιχείρηση Irini της ΕΕ “επόπτευε” την τήρηση του!).
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει την δυνατότητα να συνομιλεί απ’ ευθείας με τους μεγάλους διεθνείς παίχτες και να προσδοκά επιμέρους ανταλλάγματα. Μπορεί πάντα να υπολογίζει στην πολύ καλή προσωπική χημεία που διατηρεί με τον Αμερικανό ομόλογο του, παρά τις σοβαρές διαφορές στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Με τον πρόεδρο Τραμπ να είναι “εγκλωβισμένος”, τόσο από την πανδημία, όσο και από τις διαδηλώσεις που μαίνονται για την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, ο Ερντογάν φαίνεται να πιστεύει πως μπορεί να τον χειραγωγήσει. Η τελευταία τους συνομιλία ήταν πολύ αποκαλυπτική.
Σε αυτήν ο Τούρκος πρόεδρος συσχέτισε την οργάνωση Antifa, που ο Τραμπ θεωρεί «τρομοκρατική» λόγω της συμμετοχής της στις πρόσφατες ταραχές, με τους Κούρδους του YPG στην Συρία (που οι Αμερικανοί εξοπλίζουν)! Εμφάνισε τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ στην Λιβύη ως ενεργούμενο της Μόσχας, την στιγμή που οι εξελίξεις στην λιβυκή σύγκρουση δείχνουν μία “ύπουλη συμπαιγνία” Ρωσίας-Τουρκίας!
Ο πρόεδρος Τραμπ (ο οποίος βάλλεται πλέον από παντού στις ΗΠΑ και ενώ οι προεδρικές εκλογές πλησιάζουν), μοιάζει να βρίσκεται σε μία ιδιότυπη πολιτική “ομηρεία”, κατ’ αναλογία με τον Ρίτσαρντ Νίξον το 1974. Θυμίζουμε πως η εισβολή στην Κύπρο είχε πραγματοποιηθεί όταν ο Νίξον ήταν ένα βήμα πριν την παραίτηση για το σκάνδαλο Watergate.
Το συμπέρασμα είναι πως η Ελλάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μόνη το θερμό επεισόδιο που έχει πλέον ανοιχτά προαναγγείλει ο Ερντογάν. Η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία, αλλά και η επικείμενη με την Αίγυπτο, είναι βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, πάντα όμως συνδυασμένα με την ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων.
Γιατί όταν ο Ερντογάν είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο πως το τουρκολιβυκό μνημόνιο «καταργεί την Συνθήκη των Σεβρών», η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο. Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι.
* Ο Γιώργος Λυκοκάπης είναι δημοσιογράφος, διεθνολόγος.
πηγή:http://www.pelop.gr/