Διαφωνία χωρίς σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας

Η λήξη του πρώτου γύρου διαπραγματεύσεων για την Συρία μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, μάλλον κατέληξε σε αποτυχία καθώς και οι δύο πλευρές προχώρησαν σε αρνητικές τοποθετήσεις. Ενδεικτικά παρατίθενται τα παρακάτω ως αποσπάσματα δηλώσεων από Ρωσία και Τουρκία σχετικά με τα όσα διαδραματίστηκαν στις διαπραγματεύσεις μεταξύ τους.

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν : “Δυστυχώς, δεν πήραμε αποτελέσματα από τις διαπραγματεύσεις στην Τουρκία και τη Ρωσία. Βλέπουμε ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων απέχουμε πολύ από αυτούς τους στόχους που έχουμε προγραμματίσει για τον εαυτό μας, έχουμε ολοκληρώσει όλες τις προετοιμασίες, θα έρθουμε ξαφνικά, θα πω πιο ανοιχτά: η επιχείρηση στο Idlib είναι θέμα χρόνου ».

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ : “Τα στρατεύματα της Συρίας πιέζουν μαχητές και τρομοκράτες όχι σε ξένα εδάφη, αλλά με δική τους πρωτοβουλία, αποκαθιστώντας έτσι τον έλεγχο της νόμιμης κυβέρνησης της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας στη χώρα τους. “

Ο Ρώσος Γραμματέας Τύπου Ντμίτρι Πεσκόφ : “Η Μόσχα έχει σταματήσει να είναι ικανοποιημένη από την εκτέλεση των συμφωνιών του Σότσι με την Τουρκία για τη Συρία, αφού οι στρατιώτες της επιτέθηκαν στο Idlib”.

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: “Και για το καθεστώς (Άσαντ), που ακόμα δεν το καταλαβαίνω αυτό, και για εκείνους που τον ενθαρρύνουν, θα το πω: Δεν θα αφήσουμε το Idlib.

Εδώ θα ταίριαζε ένα μόνο σχόλιο, μύλος.

Όποιος θεωρεί οτι μπορεί να προκρίνει σενάριο εξελίξεων μετά από όλα αυτά που να δείχνει τι θα κάνουν Τουρκία και Ρωσία, μάλλον αιθεροβατεί.

Να διευκρινιστεί σίγουρα κάτι. Δεν υπάρχει κόντρα μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Διαφωνία υπάρχει. Οι διαφωνίες πάντα γίνονται αντικείμενο διαπραγματεύσεων για αυτό και θα ξανακάνουν συνάντηση μέχρι κάποιος να κάνει κάπου πίσω και να βρεθεί χρυσή τομή. Το ίδιο ισχύει και για την Λιβύη.

Το ενδιαφέρον παραμένει φυσικά ότι ο Άσαντ που βρέθηκε από το 2011 διωκόμενος από ΕΕ, ΗΠΑ, Τουρκία, σήμερα συνεχίζει και διατηρεί την εξουσία του και εννοείται πώς έχει μεγάλο λόγο για το αύριο της Συρίας. Αντίστοιχα το ίδιο συμβαίνει με Χαφτάρ για την περίπτωση της Λιβύης παρά τα όσα διαδραματίζονται εκτός συνόρων της χώρας του.

Εδώ θα είχε ίσως αξία να μπούνε μερικά σημεία αναφοράς:

– Πρώτο ως σημείο είναι η εστίαση στο διακριτό ρόλο επιρροής της Ρωσίας που ουσιαστικά αντικατέστησε τις ΗΠΑ ως ελεγκτική ισχύ στην περιοχή. Τίποτα δεν συμβαίνει , πλέον, αν δεν πάρει την έγκριση της και μάλιστα με πολύ πιο ωμό παρεμβατικό τρόπο από ότι παλιότερα συνέβαινε με τις ΗΠΑ.

– Δεύτερο ως σημείο, είναι η έμμεση (άμεση σε κάποια σημεία μόνο) προσπάθεια αποτροπής και περιορισμού της εδαφικής επέκτασης και κυριαρχίας της Τουρκίας στην Ν.Α. Μεσόγειο από την ίδια την Ρωσία που προφανώς ως σκεπτικό συμβαδίζει με ότι ζητούν οι ΗΠΑ (τα γεράκια της), η ΕΕ και άλλες χώρες της Μ.Ανατολής (βλ. Σαουδική Αραβία) . Ο Ερντογάν μοιάζει λίγο με τον κακό λύκο εδώ, που φυσάει και ξεφυσάει αλλά το τούβλινο σπιτάκι της Ν.Α. Μεσογείου και της Μ.Ανατολής καλά κρατεί με στηρίγματα στήριξης από μέσα, πολύ ισχυρότερων παικτών στην περιοχή.

Το πόσο θα αντέξει ο ίδιος σε αυτή του την προσπάθεια θα φανεί ίσως συντομότερα από όσο πιστεύουμε… είναι και λίγο θέμα οικονομίας που χρήζει άλλης ανάλυσης με άλλα στοιχεία, αφού πέρα ίσως από το ότι δεν απολαμβάνει καμίας εμπιστοσύνης, από κανένα επενδυτικό οργανισμό και οίκο, η μόνη του στήριξη προέρχεται ίσως από το Κατάρ, που και αυτό μπορεί να έχει πολύ μεγάλο περιθώριο οικονομικής στήριξης, αλλά δεν είναι και ανεξάντλητο σε πόρους.

Το μάλλον απογοητευτικό τώρα σαν διαπίστωση, είναι πώς η κυβέρνηση της χώρας μας παρουσιάζει μια απίστευτη νωθρότητα και μια απίστευτη διστακτικότητα να ολοκληρώσει συμμαχίες και συνεργασίες με περαιτέρω βήματα , δένοντας ακόμα περισσότερο επίπεδα άμυνας και ενέργειας,  με Αίγυπτο, Ισραήλ, Κύπρο, τον Χαφτάρ και την ανερχόμενη δυναμική του στην Λιβύη καθώς και την ανάπτυξη της δυναμικής με Σ. Αραβία. Δεν εξαιρείται φυσικά η ενίσχυση, με ανταλλάγματα , με ΗΠΑ και Γαλλία. Υπάρχουν ευνοϊκές δυναμικές για την χώρα μας, αλλά παρουσιάζεται εκ μέρους μας, μια στασιμότητα που δεν έχει καμία λογική εξήγηση. Όπως επίσης και μια αδυναμία προώθησης ενεργειών με σωστό τρόπο στα ΜΜΕ, ως μέρος μιας πολύπλευρης ΨΕΠ, όπου δεν υπάρχει καμία εικόνα πλέον για την όποια ικανότητα της εξωτερικής πολιτικής μας.

Για το Geopolitics & Daily News
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας