Η πολιορκία και η παράδοση των Καλαβρύτων
Η πρώτη τουφεκιά της Ελληνικής Επανάστασης έπεσε στις 21 Μαρτίου 1821 στα Καλάβρυτα, όταν ένοπλοι αγωνιστές, με επικεφαλής τους τοπικούς οπλαρχηγούς πολιόρκησαν τους Τούρκους, που είχαν καταφύγει σε τρεις οχυρούς πύργους.
Από τις αρχές Φεβρουαρίου, μετά τη διάσκεψη της Βοστίτσας (26 – 29 Ιανουαρίου), άρχισαν να πυκνώνουν οι φήμες για επικείμενη εξέγερση των ραγιάδων στην Πελοπόννησο.
Ο άγγλος πρόξενος στην Πάτρα Γκριν συμβούλευσε τους Τούρκους να λάβουν τα μέτρα τους, ενώ δεν έλειψαν και Έλληνες με μειωμένη εθνική συνείδηση, όπως ο κοτζάμπασης της Τριπολιτσάς Σωτηράκης Κουγιάς και ο δραγουμάνος του Πασά, Σταυράκης Ιακωβίκης, που πρόδωσαν την υπόθεση, δίνοντας πληροφορίες στους κατακτητές.
Η οθωμανική διοίκηση, θορυβημένη και από μεμονωμένες επιθέσεις κατά υπαλλήλων της, αποφάσισε να καλέσει στην Τριπολιτσά τους προκρίτους της Πελοποννήσου με το πρόσχημα έκτακτης σύσκεψης.
Στην πραγματικότητα, όμως, οι Τούρκοι σκόπευαν να τους κρατήσουν ως ομήρους για να αποτρέψουν κάθε διάθεση των Ελλήνων για εξέγερση.
Πολλοί από τους προκρίτους δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση, γνωρίζοντας την τύχη που τους περίμενε.
Έτσι, στις 10 ή στις 13 Μαρτίου επιφανείς Αχαιοί κατέφθασαν στη μονή της Αγίας Λαύρας για να αποφασίσουν περί του πρακτέου.
Στη συγκέντρωση έλαβαν μέρος οι επίσκοποι Παλαιών Πατρών Γερμανός και Κερνίκης Προκόπιος και οι πρόκριτοι Ασημάκης Ζαΐμης, Ασημάκης Φωτήλας, Σωτήρης Θεοχαρόπουλος, Σωτήρης Χαραλάμπης, Παναγιωτάκης Φωτήλας, Ανδρέας Ζαΐμης και Ανδρέας Λόντος.
Στις 21 Μαρτίου 1821 600 έλληνες επαναστάτες, με επικεφαλής τους Σωτήρη Χαραλάμπη, Ασημάκη Φωτήλα, Σωτήρη Θεοχαρόπουλο, Νικόλαο Σολιώτη, Ιωάννη Παπαδόπουλο, Βασίλειο και Νικόλαο Πετμεζά, συγκεντρώθηκαν στη μονή της Αγίας Λαύρας.
Αφού παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία, σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, πήραν μαζί τους για σημαία το λάβαρο της μονής με τη χρυσοκέντητη παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ένα παλιό κανόνι.
Την ίδια ημέρα ξεκίνησαν την πολιορκία των τριών οχυρών πύργων στα Καλάβρυτα και ύστερα από μάχες που κράτησαν πέντε ημέρες εξανάγκασαν τους πολιορκημένους να παραδοθούν.
Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν 2 νεκροί και 3 τραυματίες, μεταξύ αυτών και ο Νικόλαος Σολιώτης.
Αδιευκρίνιστες ήταν οι απώλειες για τους πολιορκημένους Τούρκους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν άμαχοι.
Πολλοί από αυτούς κατεσφάγησαν, αν και είχαν παραδοθεί.
Οι επαναστάτες πήραν ως λάφυρα πάνω από 100 όπλα, με τα οποία εξόπλισαν άλλους αγωνιστές.
Όσον αφορά την τύχη της Αϊσέ Αρναούτογλου, φαίνεται να διασώθηκε, αλλά αυτοκτόνησε αργότερα, όταν, σύμφωνα με την παράδοση, πληροφορήθηκε την απώλεια του αγαπημένου της Παναγιωτάκη Φωτήλα, που σκοτώθηκε κατά την πολιορκία της Πάτρας το 1824, σε ηλικία 24 ετών.
Η πολιορκία και η κατάληψη των Καλαβρύτων από τους Έλληνες θεωρείται ως η πρώτη σοβαρή πολεμική επιχείρηση της Ελληνικής Επανάστασης.
Στις 23 Μαρτίου το σκηνικό μεταφέρθηκε στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου, όταν οι Μανιάτες κατέλαβαν την Καλαμάτα και η Μεσσηνιακή Γερουσία εξέδωσε την «προειδοποίησιν εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς», με την οποία γνωστοποίησε τον ξεσηκωμό του γένους των Ελλήνων.
Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr, in.gr