ΗΠΑ και Σύγκρουση Πολιτισμών: Ποιοι είναι τελικά οι Αμερικάνοι;

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν

Ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας  Σάμιουελ Χάντιγκτον στο βιβλίο του με τίτλο η  “Σύγκρουση Πολιτισμών” γράφει με ξεκάθαρο τρόπο, πως οι ΗΠΑ οδεύουν σε μια κρίση ταυτότητας καθώς ενισχύεται γενικώς η εστίαση στο ατομικό δικαίωμα που έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αποδίδονται σε οτιδήποτε άλλο , πλην της εθνικής καταγωγής.

Για όσους το έχουν στη βιβλιοθήκη τους, μπορούν να ανατρέξουν  στα τελευταία κεφάλαια προκειμένου να εντοπίσουν τη σχετική άποψη του Αμερικανού επιστήμονα. 

Οι ΗΠΑ εδώ και αρκετό διάστημα έχουν χάσει την εστίαση στα εθνικά σύμβολα και το σύστημα αξιών τους με ευθύνη και των δύο πολιτικών παρατάξεων, Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων αλλά και μεγάλης μερίδας των πολιτών τους.

Ουδεμία έκπληξη λοιπόν τα επεισόδια της προηγούμενης εβδομάδας  στο Καπιτώλιο. Απλά υπογραμμίζουν την κρίση ταυτότητος που περνάνε οι ΗΠΑ. Εχει ήδη φανεί από τις αντιθέσεις μεταξύ τοπικών ηγεσιών και της ομοσπονδιακής ηγεσίας (σε πολύ μεγάλο βαθμό και επανάληψη), στις αντιδράσεις  σε θέματα τριβών που αναφέρονται σε εθνικά φύλα με πολιτισμικές διαφορές κ.α. 

Δεν νομίζω πως η νέα κυβέρνηση του Δημοκρτικού Τζο Μπάιντεν θα έχει την δυνατότητα να επαναφέρει την κατάσταση σε ορθή πορεία. Ειδικά, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα βρει εμπρός του ένα τόσο πολωμένο κλίμα και από τις δυο πλευρές. Και να επισημάνουμε εδώ ότι το κόμμα του, οι Δημοκρατικοί δεν είναι άμοιρο ευθυνών για ό,τι συμβαίνει καθώς στη προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τον Τραμπ υιοθέτησε την πιο ακραία αριστερή ατζέντα που μπορούσε.  Σε συνδυασμό με το πρόβλημα της ηλικίας του, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι μια γερασμένη πολιτική φιγούρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για ελιγμούς και μελλοντικά σχέδια σε βάθος 8ετιας , άρα λογικά ο σχεδιασμός του συγκεκριμένου προέδρου θα είναι βραχύς.

Προσωπική μου  σκέψη και αποψη είναι πώς μέχρι στιγμής, το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, μέσα από όλη αυτή την φασαρία, εμφανίζει δύο πρόσωπα που εύκολα θα τραβήξουν προσοχή και θα συσπειρώσουν γύρω τους τους ψηφοφόρους. Πομπέο και Πενς δείχνουν αρκετά ισχυροί  για να λάβουν τα ηνία εξουσίας και να διεκδικήσουν το χρίσμα με αξιώσεις καθώς επιβίωσαν από τη λαίλαπα της διακυβέρνησης Τραμπ. Στην αντίπερα όχθη, αυτή των Δημοκρατικών, μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν φαίνεται κάποιο πρόσωπο με ηγετικές ικανότητες, το οποίο θα αποτελέσει εκείνο που θα εμπνεύσει τους ψηφοφόρους και θα εγγυηθεί το μέλλον των Δημκρατικών. 

Πρόσωπα όπως η Πελόσι (αρκετά μεγάλη σε ηλικία πλέον) και η Χάρις μπορεί να προωθούνται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν δοκιμαστεί σε θέσεις ισχύος σε βαθμό που να δικαιολογεί μια διεκδίκηση εξουσίας, ενώ δεν είναι και λίγες οι αντιδράσεις  από τον μέσο Αμερικανό πολίτη για τις τακτικές τους

Φαίνεται λοιπόν ότι οι  ΗΠΑ εισέρχονται σε μια  βαθειά κρίση  η οποία όπως δυστυχώς εκτιμώ δεν πρόκειται να τελειώσει γρήγορα αφήνοντας χώρο και χρόνο στην Κίνα να πάρει τα ηνία.  Για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να βγουν από το τέλμα στο οποίο βρίσκονται, θα πρέπει οι πολιτικοί και των δυο μεγάλων παραδοσιακών κομμάτων να διαβάσουν ένα άλλο βιβλίο του Σάμιουελ Χάντιγκτον και να αναρωτηθούν ποιοι είναι και ποιο σκοπό επιτελούν. Αναφέρομαι φυσικά στο συγγραφικό πόημα του 2οο4 με τίτλο: ¨Ποιοι είμαστε; Η αμερικανική ταυτότητα στην εποχή μας” όπου αναδεικνύει την ανάγκη να επιβεβαιωθούν οι βασικές αξίες που συντελούν ώστε να είναι οι πολίτες των ΗΠΑ Αμερικανοί. Αυτό που  ουσιαστικά διακυβεύεται  σύμφωνα με τον Χάντιγκτον δεν είναι τίποτα λιγότερο από την εθνική τους ταυτότητα. 

Κλείνοντας, για τα ελληνικά ζητήματα και κυρίως για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις,  ομολογώ πως  φοβάμαι αρκετά το αύριο, ειδικά όταν μέχρι και σήμερα με πράξεις Πομπέο , καταφέραμε να βρισκόμαστε σε ευνοική θέση έναντι της Τουρκίας σε κάποια θέματα . Οι Δημοκρατικοί παραδοσιακά τείνουν να γίνονται ευνοικοί προς την Τουρκία,  ας ελπίζουμε πώς δεν θα γίνει αυτό και πάλι.