Τα μη υγιή πρότυπα και ο δικαιωματισμός

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*

Ιστορικός- Διεθνολόγος

Είναι σοκαριστικό το γεγονός, ότι κάθε μέρα τα ΜΜΕ θα βγάλουν κάποια είδηση που μόνο περήφανους δεν μας κάνει για την Κοινωνία μας. Γυναικοκτονίες, εργασιακό bulling, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, παραβιάσεις της ιδιωτικότητας κτλ.

Δυστυχώς, το θέμα πίσω από όλα αυτά και ίσως αυτό που διαμορφώνει συμπεριφορές, είναι ότι πλέον οι νέοι δεν έχουν υγιή πρότυπα με συνέπεια να χάνουν ακόμα και την ελπίδα να κάνουν κάτι, που θα αισθανθούν περήφανοι για τον εαυτό τους, δηλαδή ότι αξίζουν. Τα πρότυπα πλέον που έχουν, είναι ό, τι τους παρουσιάζουν το διαδίκτυο, τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και η τηλεόραση.

Επίσης το γεγονός, ότι ο δικαιωματισμός ως έννοια έχει εντυπωθεί στη συνείδηση των νέων με τελείως αρνητικό τρόπο από την πραγματική διάσταση, με συνέπεια τα δικαιώματα πλέον να αποτελούν μια κατάσταση που ο καθένας τη χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, παραβιάζοντας ουσιαστικά τα δικαιώματα του συνόλου, αποτελεί μια συνθήκη έντονου προβληματισμού. Φυσικά, και υφίσταται το δικαίωμα να κάνει ο καθένας ό, τι θέλει στην προσωπική του ζωή, αλλά είναι τελείως απαράδεκτο να βγαίνει να το βροντοφωνάζει, όπως επίσης είναι τελείως αδόκιμο να χαθεί από μία κοινωνία και όχι μόνο την ελληνική η έννοια προσδιορισμού της σεξουαλικής ταυτότητας των φύλων.Τι θα πει γονιός 1 και γονιός 2;

Η εξελικτική διαδικασία και φύση του ανθρώπου, όπως κάθε όντος, είναι μία συνθήκη βιολογική, απαράγραπτη και μοναδική. Άλλο είναι το θεσμικό πλαίσιο που δημιουργεί τις συνθήκες, στη βάση της οποίας μία κοινωνία οφείλει, πρέπει ή είναι καλό να εναρμονιστεί για την ομαλή συμβίωση των ατόμων. Πάντοτε θα γεννά ο άρρεν και η θήλυ θα τίκτει!

Το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του καθενός, ακόμα και στις σεξουαλικές προτιμήσεις του σταματά εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του άλλου να μην επιθυμεί να γνωρίζει, και μάλιστα δημόσια, τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του. Και φυσικά, μία κοινωνία πόσω μάλλον παραδοσιακή, όπως είναι η ελληνική έπραξε τεράστια λάθη ως προς τον στιγματισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αλλά δυστυχώς, τη σημερινή εποχή έχουμε φτάσει στο τελείως αντίθετο άκρο, όλη αυτή η σεξουαλική ελευθεριότητα (από τον αυτοπροσδιορισμό του καθενός μέχρι ο άλλος να δείξει πόσο «μάγκας» είναι) να δημιουργεί συνθήκες αφενός σύγχυσης, αφετέρου λανθασμένων προτύπων, κυρίως στους νέους.

Γιατί, όλο αυτό σε μία εποχή διαφύλαξης των δικαιωμάτων, δυστυχώς δημιουργεί συνθήκες κατηγοριοποίησης των ίδιων των ατόμων, και κάθε άλλο παρά επιφέρει συνθήκες ισονομίας.

Όλες αυτές οι παραβατικές συμπεριφορές από την δημόσια έκθεση προσωπικών στιγμών στα κοινωνικά δίκτυα μέχρι τα εγκλήματα που διαπράττονται, αποτελούν σεξουαλικά εγκλήματα αφού γίνονται από τα ίδια τα φύλα.

Ενδεχομένως, αν δεν υφίστατο η τόσο μεγάλη έκθεση των σεξουαλικών προτιμήσεων (από τον τρόπο που διαχειρίζεται ο άλλος τη δημόσια εικόνα του) στη σημερινή εποχή της απόλυτης υπερέκθεσης και αν στην πραγματικότητα, γιατί να μου επιτραπεί η φράση ότι όλος αυτός ο δικαιωματισμός για την προάσπιση της προσωπικότητας του ατόμου μου φαίνεται πολύ προσχηματικός, πιστεύαμε στην απόλυτη ισονομία των ανθρώπων, δεν θα χρειαζόταν όλο αυτό να διατυμπανίζεται δημόσια. Οι Θεσμοί και οι Νόμοι είναι αυτοί που δημιουργούν τις συνθήκες για την ευνομία και την ομαλή, κοινωνική συμβίωση των ανθρώπων.

Γιατί, δυστυχώς, και χωρίς να το γενικεύουμε και χωρίς να το απλουστεύουμε, πλέον έχουμε φτάσει σε μία πολύ κακή εκδοχή της κοινωνικής συνύπαρξης: από τη μια να βγαίνει κάποιος και να δηλώνει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και από την άλλη υφίσταται το κακέκτυπο του «αρσενικού» που για να δείξει πόσο «λίγοι απέμειναν» (!!!) προσπαθεί έκνομα να επιβληθεί στο οποιοδήποτε φύλο, στην οποιαδήποτε προσωπικότητα.

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Μέλος και Εξωτερική Συνεργάτιδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ), Εξωτερική Συνεργάτιδα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)