Γαλλία: Η σιγή των ΜΜΕ για δολοφονία νεαρού στην κοινότητα Crépol από νέους αραβικής καταγωγής

Mathieu Bock-Côté

Le Figaro

Τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης προσπάθησαν να αποσιωπήσουν οτιδήποτε γύρω από αυτήν την δολοφονία που θα μπορούσε να έχει πολιτική σημασία. Φυσικά κατάφεραν το αντίθετο.

Η ομολογία που αποδίδεται σε έναν υπουργό της κυβέρνησης για την επίθεση στο Crépol είναι αποκαλυπτική: διαβάζοντας τη λίστα των ατόμων που συνελήφθησαν παρατήρησε ότι κανένας από τους συλληφθέντες δεν είχε γαλλικό όνομα και φοβήθηκε την θύελλα αντιδράσεων. Εγιναν τα πάντα για μια εβδομάδα, για να αποκρύψουν αυτές τις πληροφορίες. Ποιος όμως είχε και την παραμικρή αμφιβολία για την καταγωγή των δραστών ;

Η υπόθεση Crépol αποκαλύπτει την ολοένα και μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο τα γεγονότα γίνονται αισθητά, βιώνονται και κατανοούνται αυθόρμητα από τους πολίτες και τον τρόπο που αναμεταδίδονται από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Μόλις έγιναν κατανοητά τα βασικά στοιχεία της επίθεσης του Crépol «έπεσε γραμμή». Το γεγονός θα παρουσιάζονταν ως ένας κοινός καυγάς μεταξύ νέων ο οποίος κατέληξε άσχημα. Τίποτε δεν έπρεπε να παραπέμπει σε άραβες και Ισλάμ. Η είδηση θα παρουσιάζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να επιμεριστούν αμοιβαία ευθύνες σε επιτιθέντες και επιτιθέμενους. Ένα συνηθισμένο γεγονός ανάξιο σημασίας. Αλλωστε τι είναι το αίσθημα ανασφάλειας; Παραφουσκωμένες ειδήσεις. Ετσι δεν είναι; Γνωστή θεωρία.

Όσοι αρνούνται να το δουν ως μία συνηθισμένη είδηση, όσο άσχημη κι αν είναι, και αντ ‘αυτού διαβλέπουν μια μορφή κατακτητικής παραβατικότητας που θέλει να επιβάλει τους νόμους και τους κανόνες της τότε είναι ένοχοι για «πολιτική εκμετάλλευση», κατηγορούνται για «ανηθικότητα», ότι «ρίχνουν λάδι στην φωτιά παίζοντας με τους φόβους των πολιτών βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς». Τα μέσα ενημέρωσης διαδίδουν έτσι με τον τρόπο τους μια δική τους θεωρία συνωμοσίας όπου μία «κακή και σκοτεινή» δύναμη παραμονεύει στη σκιά και τρέφεται σαν άλλος δράκουλας από τα αίματα των Γάλλων. Εδώ βρίσκουμε την αφηγηματική δομή που έχει χρησιμεύσει ως βάση για όλες τις δημόσιες συζητήσεις επί σαράντα χρόνια : Τι κι αν οι Γάλλοι πέφτουν κάθε λίγο και λιγάκι θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων ή άγριων δολοφονιών από τον μεταναστευτικό πληθυσμό, τι κι αν αυτή η χαρούμενη πολυπολιτισμικότητα που διατυμπανίζεται δεν βιώνεται καθόλου χαρούμενα από τους πολίτες, αυτό που πρέπει με κάθε θυσία να αποφύγουμε είναι να «παίξουμε το παιγνίδι της ακροδεξιάς».

Η δολοφονία του νεαρού Thomas θα καλύπτονταν ειδησεογραφικά με έναν μόνο τρόπο : όσοι τον αμφισβητούν κατηγορούνται για hate speech. Ωστόσο κάθε κοινός θνητός αντιλαμβάνονταν τι είχε συμβεί. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Όμως τα πραγματικά γεγονότα έπρεπε να αποσιωπηθούν. Δεν έπρεπε καν να αναφερθούν. Οι θιασώτες της «χαρούμενης πολυπολιτισμικότηας» θα κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο για να καταπολεμηθούν όχι αυτοί που εκπροσωπούν την βαρβαρότητα αλλά αυτούς που την κατονομάζουν. Θα κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο για να κρατούν την εξουσία των δημόσιων αφηγημάτων και όλοι πρέπει να υποταχθούν σε αυτήν την εξουσία.

Σε αυτόν τον μηχανισμό άρνησης, ένα στοιχείο αξίζει να υπογραμμιστεί. Μάθαμε από ένα podcast της Dauphiné Libération, επικαλούμενο μάρτυρες της επίθεσης, ότι οι δράστες ισχυρίστηκαν ρητά την επιθυμία τους να «καθαρίσουν λευκούς». Κάτι που ισοδυναμεί με τη δολοφονία τους. Τα κατάφεραν, μάλιστα. Ο νεαρός Thomas δολοφονήθηκε .

Περιέργως, αυτός ο ανενδοίαστος ρατσισμός δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της ειδησεογραφικής κάλυψης της δολοφονίας ωσάν να ήταν δευτερεύουσα πληροφορία. Αρκεί όμως να φανταστεί κανείς την αντίστροφη σκηνή για να καταλάβει την διαστροφή και τον παραλογισμό. Ας φανταστούμε για μια στιγμή ότι μια ομάδα νεαρών «λευκών» επηρεασμένη από ένα αντανακλαστικό «λευκής υπεροχής» επιδείκνυαν ανενδοίαστα την επιθυμία τους να «καθαρίσουν Άραβες». Η «Δημοκρατία θα κινδύνευε». Οι διαπρύσιοι κήρυκες του αντιφασισμού θα έπαιρναν σβάρνα τα κανάλια. Έχει καθιερωθεί από καιρό στους θεματοφύλακες της κυρίαρχης ιδεολογίας ότι ο μόνος ρατσισμός που πρέπει να αναφέρεται είναι αυτός που στοχεύει τις «μειονότητες». Όσον αφορά τον ρατσισμό κατά του λευκού, η κυρίαρχη κοινωνιολογία, που έχουν υιοθετήσει τα μέσα ενημέρωσης, έχει αποφανθεί για τη θεωρητική του αδυναμία: η έννοια δεν έχει καμία επιστημονική αξία. Όποιος την χρησιμοποιεί θα δυσφημείται αμέσως. Από αυτή την άποψη, ο ρατσισμός κατά των λευκών αντιπροσωπεύει το απόλυτο ιδεολογικό ταμπού.

Τελικά δεν είμαστε παρά μάρτυρες μιας επιχείρησης εξουδετέρωσης του νοήματος των γεγονότων. Οι πολίτες έχουν μάθει από καιρό πώς να αποκρυπτογραφούν το νόημα της αφήγησης των μέσων που τους επιβάλλεται και γνωρίζουν τι σημαίνει πίσω από κάθε ευφημισμό. Χαμογελάει πονηρά όταν τον βομβαρδίζουν διαρκώς με την «χαρούμενη πολυπολιτισμικότητα». Ψάχνει οδούς διαφυγής και αναρωτιέται που να καταφύγει. Στην επαρχία μάλλον αλλά, ακόμη και στην μικρή κοινότητα του Crépol δεν είναι πλέον ασφαλής.

Κεντρική Φωτογραφία: Mort de Thomas à Crépol : une tragédie qui résonne jusqu’au sommet de l’Etat. Ce mercredi 22 novembre, une marche blanche a eu lieu à Romans-sur-Isère où l’adolescent était scolarisé. Elle a rassemblé des milliers de personnes. • © France tv