FORBES: Το κορυφαίο πρόβλημα της Κίνας δεν είναι ο εμπορικός πόλεμος
Του Panos Mourdoukoutas
Το κορυφαίο μακροπρόθεσμο πρόβλημα της Κίνας δεν είναι ο εμπορικός πόλεμος που κυριαρχεί τελευταία στα κοινωνικά δίκτυα ενημέρωσης. Είναι μια φούσκα στην αγορά ακινήτων -οι αυξανόμενες τιμές κατοικιών που κάνουν τους ιδιοκτήτες πλούσιους, ενώ καταστρέφουν τα όνειρα των νέων να κάνουν οικογένεια.
Οι μέσες τιμές των νέων κατοικιών σε 70 πόλεις της Κίνας αυξήθηκαν κατά 9,7% σε ετήσια βάση το Δεκέμβριο του 2018, από 9,3% τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με την Tradingeconomics.com.
Αυτός ήταν ο 44ος συνεχόμενος μήνα αύξησης των τιμών και η μεγαλύτερη ετήσια άνοδος από τον Ιούλιο του 2017.
Οι αυξήσεις των τιμών κατοικιών ανεβάζουν τα σπίτια πάνω από τις δυνατότητες του μέσου πολίτη της χώρας. Και αυτό πλήττει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της χώρας, πολύ περισσότερο από τον εμπορικό πόλεμο. Στην πραγματικότητα, ο εμπορικός πόλεμος είναι μόνο ένα προσωρινό πρόβλημα. Θα αμβλυνθεί, όταν η Ουάσινγκτον και το Πεκίνο θα βρουν μια φόρμουλα για να κατευνάσουν το εθνικιστικό συναίσθημα στις δύο χώρες.
Αλλά το πρόβλημα της οικονομικής δυνατότητα για την αγορά κατοικίας, που δυσκολεύει τους νέους να φτιάξουν οικογένεια, ήρθε για να μείνει και θα μπορούσε να επιδεινωθεί από άλλους παράγοντες. Όπως η παγίδα μέσου εισοδήματος και το σημείο καμπής Lewis.
Ακόμη χειρότερα, οι αυξανόμενες τιμές κατοικιών στις μεγάλες κινεζικές πόλεις δεν είναι ατύχημα. Είναι προϊόν των εκούσιων τοπικών κυβερνητικών πολιτικών για την ακίνητη περιουσία που ευνοούν τους πλούσιους ιδιοκτήτες έναντι του μέσου πολίτη.
Πώς; Δημιουργώντας “πόλεις φαντάσματα” -πόλεις γεμάτες κτίρια με κενά διαμερίσματα. “Η αναντιστοιχία μεταξύ του κόστους των νέων κατοικιών και του τυπικού κινεζικού πορτοφολιού είναι πλήρης”, γράφει ο Ruchir Sharma στο “Breakout Nations: The Pursuit of the Next Economic Miracles”.
“Οι κατασκευαστές χτίζουν ‘πόλεις-φαντάσματα’ –τεράστιες εκτάσεις με ουρανοξύστες που είναι σε μεγάλο βαθμό κενοί επειδή δεν είναι οικονομικά προσιτοί για τους Κινέζους εργαζόμενους”.
Τα κενά διαμερίσματα ανήκουν σε πλούσιους ιδιοκτήτες οι οποίοι αναμένουν να τα πουλήσουν μία μέρα σε υψηλότερες τιμές.
Στο μεταξύ, η διατήρηση διαμερισμάτων εκτός αγοράς πυροδοτεί μια τεράστια έλλειψη στέγασης, η οποία ωθεί τις τιμές για τις “μεταχειρισμένες” κατοικίες υψηλότερα από ποτέ. Ο Δείκτης Τιμών Μεταχειρισμένων Κατοικιών της Σαγκάης, για παράδειγμα, έχει αυξηθεί από κάτω από 1000 το 2003 σε περίπου 4000 το 2017.
Αυτά είναι κακά νέα για τους νέους που αναζητούν σπίτι για να στεγάσουν μια οικογένεια.
Και αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την πτώση των ποσοστών γάμου κατά σχεδόν 30% την τελευταία πενταετία.
Τα χαμηλά ποσοστά γάμου είναι κακά νέα για τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας και θα προκαλέσουν αρκετά προβλήματα. Ένας από αυτά είναι τα χαμηλότερα ποσοστά γεννητικότητας και η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού, καθώς η χώρα προσπαθεί να ανταγωνιστεί με χώρες που είναι πλούσιες σε εργατικό δυναμικό, όπως το Βιετνάμ, η Σρι Λάνκα, οι Φιλιππίνες και το Μπαγκλαντές – για να αναφέρουμε μερικές.
Έπειτα υπάρχουν τα δυσμενή “ποσοστά εξάρτησης” -πολύ λίγοι εργαζόμενοι, οι οποίοι θα πρέπει να υποστηρίξουν πάρα πολλούς συνταξιούχους.
Και υπάρχει και ο αντίκτυπος στις καταναλωτικές δαπάνες, που θα μπορούσε να ανακόψει το στοίχημα της χώρας να μετακινηθεί από μια οικονομία που στηρίζεται στις επενδύσεις σε μια οικονομία που στηρίζεται στην κατανάλωση.
Η Ιαπωνία έχει ήδη αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα και μετρά τρεις χαμένες δεκαετίες, ακόμη και μετά την επίλυση των εμπορικών διαφορών της με τις ΗΠΑ.
Η Κίνα θα μπορούσε να μετρήσει πολλές περισσότερες.
