Πόσο έτοιμη είναι η χώρα μας απέναντι σε μια έξαρση επιδημίας;

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

Με αφορμή την επισήμανση των υπηρεσιών των ΗΠΑ προς την αποστολή τους στη Κένυα για πιθανή αύξηση του κινδύνου για έξαρση του Έμπολα, οι επόμενες ερωτήσεις είναι μάλλον φυσική συνεπαγωγή.

Η χώρα μας αποτελεί σημείο υποδοχής (δυστυχώς) για μετανάστες από κάθε χώρα και ήπειρο. Παράλληλα, έχουμε ήδη περάσει μια περίοδο αντιμετώπισης επιδημικού φαινομένου με τον ιό Η1Ν1 προ ετών, αποδυκνείοντας πόσο απροετοίμαστη είναι η Ελλάδα, που δεν τηρεί καν τις προβλεπόμενες διαδικασίες για τέτοιες απειλές.Τα ερωτήματα που τίθενται και είναι τα ακόλουθα, δεν έχουν ως σκοπό τον εκφοβισμό, αλλά την προετοιμασία και την πρόληψη:

– Πόσο έτοιμες είναι οι συνοριακές υποδομές να αναγνωρίσουν αρχικά κάποιον φορέα; (υπενθυμίζω πως ο χρόνος επώασης Έμπολα είναι 72 ώρες)

– Πόσο έτοιμο και ενημερωμένο είναι γενικά το προσωπικό του ΕΣΥ και οι υπηρεσίες του κράτους για αντιμετώπιση επιδημικών φαινομένων;

– Με δεδομένη την υπαρκτή αδυναμία συγχρονισμού υπηρεσιών στη χώρα, τα ελλειπή ΜΑΠ, την έλλειψη ξεκάθαρων διαδικασιών και πρωτοκόλλων δράσεων, πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί το triage αποφάσεων έναντι μιας τέτοιας κατάστασης, ακόμα και αν φτάσει σε ολική καραντίνα πόλης;

– Ποια είναι η διαθεσιμότητα αποθεμάτων αναλώσιμων στο κράτος γενικά και  στους δήμους ειδικά αν τυχόν χρειαστεί ποσότητα σε φάρμακα, ιματισμό κτλ;

– Σε ποιο βαθμό ετοιμότητας είναι οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας για να αντιμετωπίσουν περιπτώσεις καραντίνας αλλά και πιθανές βίαιες αναταραχές;

Στα ερωτήματα αυτά υπάρχουν λύσεις και απαντήσεις. Προσωπικά, έχω μιλήσει ανά διαστήματα και έχω αρθρογραφήσει επ’ αυτών. Υπάρχουν επίσης και εξελίξεις αλλά και νέες προσθήκες αλλά δεν χωρούν σε μια απλή τοποθέτηση μέσω διαδικτύου.

Πάντως, σίγουρα δεν αρκεί απλά ένα νομοσχέδιο πολιτικής προστασίας και επισημάνσεις από άλλους που όμως μένουν χωρίς προτάσεις και λύσεις.

Δυστυχώς, γεμίσαμε παντογνώστες στη χώρα που είναι ειδικοί επί παντός επιστητού, ειδικά σε θέματα ασφαλείας που, προφανώς, επειδή είναι φλέγον ως ζήτημα κάθε ανεπαρκής πολιτικάντης πετάει κοτσάνες και θεωρεί ότι το έλυσε. Όμως, ασφάλεια και πολιτική προστασία χωρίς εκπόνηση μακροπρόθεσμου σχεδίου δεν γίνεται.