Διδάγματα από τις κρίσεις
Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς*
Η κρίση στην Ουκρανία όξυνε περαιτέρω το ζήτημα της αξιοπιστίας των διεθνών συμφωνιών και εγγυήσεων, το οποίο σχετίζεται τόσο με το ιρανικό, το παλαιστινιακό, όσο και με το κυπριακό πλαίσιο. Τα διάφορα μνημόνια, στα οποία τόσο η Ρωσία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες εγγυήθηκαν την ακεραιότητα των κρατών, είναι ένα καλό παράδειγμα της σημαντικής αναξιοπιστίας στην ποιότητα των διασφαλίσεων και των εγγυήσεων και της ικανότητας των χωρών που τις παρέχουν να τις εκπληρώσουν.
Διδάγματα από τις κρίσεις
- Με τις Διεθνείς συμφωνίες, συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο δεν λύνονται τα προβλήματα.
- Μη πιστεύετε ότι ποτέ δεν θα αλλάξουν τα σύνορα.
- Τα σύνορα μεταξύ των κρατών δεν αποτελούν χαράξεις νομικής φύσεως.
- Τα σύνορα αποτελούν στρατηγικούς στόχους ύπαρξης σε έναν περιορισμένης έκτασης πλανήτη.
- Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι τα σύνορα μπορούν να διαστέλλονται και να συστέλλονται ανάλογα με την ισχύ του κάθε κράτους.
- Τα σύνορα εμπεριέχουν την έννοια του ζωτικού χώρου και καταλήγουν στη διαίρεση του κόσμου ανάλογα με τον πολιτισμό.
Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί χρειάζονται τα Rafale, οι Belhara, και τα Leopard; Υπάρχει κάποιος που ακόμη πιστεύει ότι η αμυντική θωράκιση δεν είναι αυτοσκοπός; Μήπως να ρισκάρουμε λίγο ακόμη;
*Ο Υποναύαρχος ε.α. Δημήτριος Τσαϊλάς δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, είναι μέλος και ερευνητής του Ινστιτούτου για την Εθνική και Διεθνή Ασφάλεια.
