Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία και η Ελλάδα

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*
Ιστορικός- Διεθνολόγος

Οι κινήσεις της Τουρκίας και ειδικά του Ερντογάν είναι τόσο αναμενόμενες που, επειδή δεν χρησιμοποιούνται μέθοδοι και χειρισμοί που να εμπίπτουν στη διεθνή έννομη τάξη και ως εκ τούτου στο Διεθνές Δίκαιο, μπορεί πολύ εύκολα κάποιος να αντιληφθεί πώς ο Τούρκος πρόεδρος θα διαχειριστεί την όλη κατάσταση, μία παρόμοια κατάσταση με αυτή της Συνόδου. Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει διδακτορικό ούτε στο Διεθνές Δίκαιο ούτε στις Διεθνείς Σχέσεις.

Το είχαμε αναφέρει στα προηγούμενα άρθρα, ότι ο Τούρκος πρόεδρος ήθελε πολύ συγκεκριμένα πράγματα από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ: να πάρει χρήμα, να έχει συνάντηση με τον πρόεδρο της Αμερικής και μια πολυπόθητη φωτογραφία για να τη χρησιμοποιήσει στο εσωτερικό του και να άρει το αμερικανικό εμπάργκο των όπλων. Ειδικά για το τελευταίο, ο Μπάιντεν του υποσχέθηκε ότι θα το κάνει, ενώ η Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ τάχθηκε στην αναγκαιότητας άρσης του εμπάργκο για την σταθερότητα της περιοχής της ΝΑ Μεσογείου. Εννοείται ότι μία τέτοια έγκριση περνάει από το Κογκρέσο, όμως οι Αμερικανοί, έχοντας τις ενδιάμεσες εκλογές τον Νοέμβριο, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ασχολούνται με ενδεχόμενους μπελάδες εξ Ανατολών, οπότε είναι πιο εύκολο να υποκύψουν τα μέλη του Κογκρέσου αφενός, αφετέρου τώρα που ο Μπάιντεν έχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο θα περάσει όποιους νόμους θέλει. Και παρενθετικά να πούμε, ότι θα μιλούσαμε τελείως διαφορετικά, αν η συγκεκριμένη Σύνοδος διεξαγόταν πχ πριν 4μηνες που ο Νοέμβριος θα ήταν ακόμα πολύ μακριά.

Όσον αφορά το χρήμα (και μόνο αυτό δεν είδαμε στις παραχωρήσεις, τουλάχιστον εξόφθαλμα), είναι βέβαιο ότι θα το δούμε κάπου παρακάτω σύντομα, μετά μάλιστα από τις δημόσιες ευχαριστίες του Μπάιντεν στον Τούρκο ομόλογό του, ότι έμειναν ανοιχτές οι επισιτιστικές δίοδοι για τη μεταφορά σιταριού, μία δήλωση που ο Ερντογάν θα την αξιοποιήσει πλήρως σε οικονομικό- εμπορικό επίπεδο ως έμπορος που είναι (η έννοια μπορεί να ερμηνευτεί μεταφορικά και κυριολεκτικά).

Από εκεί και πέρα, ήταν βέβαιο ότι ο Ερντογάν δεν θα πρόβαλλε δημόσια στην Ολομέλεια της Συνόδου τις παράνομες αιτιάσεις εναντίον της Ελλάδας, γιατί πολύ απλά γνώριζε τον αντίκτυπο των λεγόμενων του από τα ισχυρά κράτη, που θα τα ανάγκαζε να βγάλουν τις μάσκες και να μιλήσουν στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και φυσικά δεν θα έκανε κάτι τέτοιο ούτε σε κατ’ιδίαν συναντήσεις με ηγέτες, και κυρίως με τον Μπάιντεν. Άλλωστε, το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόεδρος μίλησε για σταθερότητα στο Αιγαίο, ήταν αυτό που γράψαμε σε σχετική αρθρογραφία, ότι έπιασε τα λουριά στον Ερντογάν, ως μια προειδοποίηση για παν ενδεχόμενο, καθώς μετά θα αναγκαζόταν ο «Πλανητάρχης» να αφήσει στην άκρη τα εξισορροπιστικά του και να μιλήσει στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.

Η Ελλάδα φυσικά προσήλθε στη Σύνοδο ως μέλος της Συμμαχίας. Αλλά φάνηκε κατ’ουσίαν ότι ο μόνος στόχος ήταν η αντιμετώπιση της Τουρκίας σε περίπτωση που ο Ερντογάν αναφερόταν δημόσια στις παράνομες αιτιάσεις. Δηλαδή πήγαμε να τρέξουμε πίσω από την ουρά μας στην πραγματικότητα, για το εάν και το εφόσον……

Πολλοί ασπάζονται την άποψη ότι δεν θα μπορούσαμε να χαλάσουμε το οικογενειακό κλίμα. Και αρκεί η καταγγελία της παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας στις κατ’ιδίαν συναντήσεις που είχε τόσο ο επικεφαλής του Ελληνικού Κράτους όσο και οι υπόλοιποι αξιωματούχοι με τους ομολόγους τους.

Όμως αρκεί; Φυσικά και δεν αρκεί, κι ας μην ερμηνεύουμε τις αστοχίες μας με βάση έναν κομματικό αυτισμό, μη προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον. Ούτε υπάρχει τουρκολαγνεία, άλλο αυτό φρούτο που παίζει τελευταία στο δημόσιο και ιδιωτικό λόγο, για να μπλαστρωθούν οι αστοχίες πετάγεται και η συγκεκριμένη λέξη, όταν υφίσταται μια άποψη με επιχειρηματολογία που αναδεικνύει τις αστοχίες.Το να βάζουμε κάτω από το χαλί τα λάθη, κάποια στιγμή όλο αυτό θα γίνει «τσουνάμι» που θα μας συμπαρασύρει. Και εννοείται ότι οι άνθρωποι που ξεπούλησαν το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας, την ίδια την Ιστορία της Ελλάδας δεν πρέπει να ομιλούν (γιατί το είδαμε κι αυτό), όμως είναι τελείως εύλογο αν δεν είμαστε διεκδικητικοί και καταγγελτικοί δημοσίως, οι Δυνατοί θα προασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Όταν έχεις το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος σου, τις Συνθήκες, την Ιστορία και την Εθνολογία, βγαίνεις στο βήμα ενός διεθνούς forum και αποδεικνύεις ότι όχι μόνο δεν είσαι το καλό παιδί, που με ένα χτύπημα στην πλάτη θα είναι όλα μέλι γάλα, αλλά είσαι ο απρόβλεπτος που θα ταρακουνήσεις, όταν χρειαστεί τον κόσμο..

Το να λέει δημόσια μια πολιτική ηγεσία και πόσω δε μάλλον μία Κυβέρνηση ότι θα προασπίσει την κυριαρχία του Κράτους, αν και εφόσον χρειαστεί, είναι κάτι τελείως αυτονόητο και αλίμονο εάν δεν ήταν!!!! Με το να υπάρχει μια τέτοια δήλωση μόνο ειρωνικό μειδίαμα μπορεί να προκαλέσει σε έναν λαό. Γιατί φυσικά ο λαός γνωρίζει ότι εκτός των άλλων, υφίσταται και ο θεματοφύλακας της κυριαρχίας που είναι οι ΕΔ.

Βγήκαμε χαμένοι από τη Σύνοδο; Απλά ως χώρα ήμασταν «άγευστοι», «άοσμοι», σχεδόν «αόρατοι» (αν ο Μπάιντεν δεν προστατευε τα δικά του νώτα, με αυτήν την αναφορά για ηρεμία στο Αιγαίο).

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Μέλος και Εξωτερική Συνεργάτιδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ), Εξωτερική Συνεργάτιδα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)