Μεταναστευτικό: Προτάσεις στο ζήτημα ασφάλειας και προστασίας

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

Όταν θέλεις γενικώς να εμποδίσεις κάτι/κάποιον να εισέλθει παράνομα σε έναν χώρο, τότε αυξάνεις τα μέτρα περιμετρικής προστασίας και, ταυτόχρονα, κάνεις δύσκολη κάθε δυνατότητα μετακίνησης εντός του χώρου κάθε εισερχόμενου θέτοντας αυστηρούς ελέγχους και επιβάλλοντας άμεσες διαδικασίες αποβολής του σε περίπτωση εντοπισμού του ενώ δεν έχει άδεια να βρίσκεται εκεί. Αυτό ισχύει στην ασφάλεια χωρίς καμία παρέκλιση.

Όμως φαίνεται ότι ο όρος ασφάλεια στην Ελλάδα είναι άγνωστος και συχνά ζητήματα που άπτονται την ασφάλεια των συνόρων αγγίζουν την γελοιότητα. Διότι μόνο ως φαιδρό μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός πως το ΚΥΣΕΑ ανακοινώνει επέκταση του φράχτη του Έβρου και ανάπτυξη μέτρων περιμετρικού ελέγχου, αλλά την ίδια στιγμή οι εσωτερικοί έλεγχοι θυμίζουν είσοδο σε «αλάνα» αφού το Υπουργείο Μετανάστευσης με ανακοίνωση του δημιούργησε νέα πλατφόρμα όπου δίνει το δικαίωμα δεύτερου αιτήματος ασύλου, όταν ήδη έχει ελεγχθεί και έχει απορριφθεί τελεσίδικα το πρώτο.

Δηλαδή ο ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΤΥΠΑ (ο όρος παράτυπα δηλαδή παρά τους τύπους δεν περιγράφει την παρανομία της εισβολής και δεν είναι δόκιμος) εισβάλων στη χώρα μας είτε περπατώντας μέσω του Έβρου είτε με σκάφος μέσω του Αιγαίου, αν δηλώσει ότι αιτείται άσυλο (όλοι αυτό κάνουν) και απορριφθεί διότι δεν το δικαιούται, , τότε και πάλι ασκεί δικαίωμα δεύτερου αιτήματος και επεκτείνει την παραμονή του στην Ελλάδα, επιβαρρύνοντας με δαπάνες τη χώρα και τους πολίτες της.

Επομένως, βασιζόμενοι στο σκεπτικό του Υπουργείου Μετανάστευσης, άραγε ποιος ο λόγος ενίσχυσης των περιμετρικών ελέγχων στα σύνορα αφού όλοι τελικώς θα μείνουν στην Ελλάδα;

Θα ήθελα να υπενθυμίσω εδώ πως όταν απορριφθεί το αίτημα ασύλου, ενημερώνεται ο αιτών/η αιτούσα πώς πλέον δεν γίνεται αποδεκτή η αίτηση του/της και θα πρέπει να παρουσιαστεί αυτοβούλως μέσα σε 5 μέρες στο ΚΥΤ για την παραπομπή του προς διαδικασία απέλασης (αν και εφόσον βέβαια τον δεχτεί και η χώρα του ή η Τουρκία ως χώρα πρώτης εισδοχής). Φυσικά το να παρουσιαστεί αυτοβούλως μόνο ως αστείο μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς οι περισσότεροι δεν παρουσιάζονται.

Επειδή όμως το μεταναστευτικό ζήτημα είναι πρωτίστως εθνικό και επειδή δεν αρκούν οι διαπιστώσεις και οι καταγγελίες, ακολουθούν μερικές προτάσεις:

– Πρώτον: τα ΚΥΤ να γίνουν ΚΛΕΙΣΤΑ ΚΑΙ ΦΡΟΥΡΟΥΜΕΝΑ και μάλιστα σε περιοχές εκτός ενδοχώρας. Οι εισβολείς σε μια χώρα με παράνομο τρόπο (οι αιτήσεις ασύλου παγκοσμίως γίνονται σε θύρες εισόδου κάθε χώρας και όχι όπου να είναι), θα πρέπει να αντιληφθούν πώς αν δεν τηρήσουν κάποια πράγματα θα πάνε φυλακή όπως ορίζει η Ελληνική νομοθεσία για κάθε εισβολέα.

– Δεύτερον: η παραμονή των μεταναστών στα κλειστά ΚΥΤ θα ισχύει μέχρι την εκδίκαση ασύλου. Αν και εφόσον γίνει αποδεκτή η αίτησή τους, τότε και μόνο θα μπορούν να φύγουν  αλλά με έλεγχο ετησίως ώστε να διαπιστώνεται αν ισχύουν ακόμα οι όροι απόδοσης ασύλου και φυσικά αν έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία. Παράλληλα, σε περίπτωση όποιου ποινικού παραπτώματος από την πλευρά τους, αυτό θα σημαίνει άμεση απέλαση.

– Τρίτον: Αν δεν γίνει δεκτό το αίτημα ασύλου ο αιτών θα παραμένει μόνιμα εντός του ΚΥΤ φρουρούμενος αλλά σε διαφορετικό τομέα από τους αιτούντες άσυλο εν αναμονή. Εκεί θα μένει μέχρι είτε να αποχωρήσει μόνος του από τη χώρα, είτε να προχωρήσει η διαδικασία απέλασης του.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΙΤΟΥΝΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΟΙ, ΘΑ ΔΙΝΟΥΝ ΒΙΟΜΕΤΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Αυτό θα διασφαλίζει πως όταν ξαναπροσπαθήσουν να περάσουν παράνομα στην ελληνική επικράτεια, τα στοιχεία τους θα  διασταυρώνονται άμεσα και θα απελαύνονται επίσης άμεσα. Για το συγκεκριμένο ζήτημα υπάρχει ήδη υποδομή από την ΕΕ στην βάση Eurodac.

Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω πως η αίτηση για άσυλο ακόμα και αν πληρεί τους όρους για απόδοση, μπορεί να μην δοθεί άμεσα καθώς κάθε χώρα θεωρητικά έχει μια συγκεκριμένη ποσόστωση απορρόφησης μεταναστών/προσφύγων για μόνιμη διαμονή. Αν το συγκεκριμένο ποσοστό ξεπεραστεί η χώρα έχει ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΡΝΗΣΗΣ για απόδοση ασύλου στα υπεράριθμα άτομα. Αυτό είναι καταγεγραμμένο ακόμα και στην χάρτα δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

Στο Geopolitics έχουμε αναφέρει χιλιάδες φορές πώς η ασφάλεια μιας χώρα επαφίεται πάρα πολύ στο αν τηρούνται έλεγχοι και αν αυτοί λειτουργούν αλληλοσυμπληρώνοντας τα κενά και αντιμετωπίζοντας αυστηρά, και χωρίς πλήθος εξαιρέσεων, κάθε πρόβλημα. Όταν λοιπόν αυτό δεν τηρείται όπως στη περίπτωση του μεταναστευτικού,πρόκειται για γιουσουρούμ και όχι για χώρα. Μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, ειδικά από το 2002 και ύστερα, όπου τα σύνορα έγιναν σουρωτήρι για Σλάβους, Αλβανούς, Ασιάτες, Αφρικανούς,  η χώρα έχει ΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Και το δυστυχές είναι πώς δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ ο οποίος  θέλει να δώσει λύση στο πρόβλημα. Βλέπεις τα 15-20.000€ ανά κεφάλι ως χρηματοδότηση από την ΕΕ είναι πολύ πολύ γλυκά.