Ο ΝΕΟΣ ΚΡΙΜΑΪΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Για τους γνώστες της ιστορίας είναι αδιανόητο να μην διαπιστωθεί η τρομακτική ομοιότητα μεταξύ του Ουκρανικού πολέμου, με τον αντίστοιχο στην Κριμαϊκή χερσόνησο το 1853, ακριβώς για τους ίδιους λόγους.

Ο λεγόμενος και Ανατολικός Πόλεμος έμεινε γνωστός ως πόλεμος σφαλμάτων εφοδιαστικής και στρατηγικής φύσεως, ενώ από άποψη τεχνολογίας ήταν ο πρώτος που εισήγαγε μεγάλο αριθμό τεχνολογικών καινοτομιών. Ότι ακριβώς συμβαίνει δηλαδή και τώρα (μη επανδρωμένα, δορυφορικό ίντερνετ, λάθη ρωσικής ηγεσίας, επισιτιστική και ενεργειακή ασφάλεια κ.α.).

Η Ελλάδα τότε είχε στείλει 1000 άνδρες ως λεγεώνα στο πλευρό των Ρωσικών δυνάμεων. Αποτελούσε μια προσπάθεια γεωστρατηγικής στροφής της Ελλάδας στο πλευρό των χερσαίων δυνάμεων.

Το 1919 η Ελλάδα συμμετείχε, όπως συμβαίνει και σήμερα, στο πλευρό των Δυτικών δυνάμεων αυτή τη φορά, στην εκστρατεία της Κριμαίας, επιλέγοντας αυτή τη φορά το παραδοσιακό στρατόπεδο των ναυτικών δυνάμεων.

Τότε ο Βενιζέλος πήρε την απόφαση του οποίου η κυβέρνηση τελούσε χωρίς την παρουσία αντιπολίτευσης. Είναι προφανής στον αναγνώστη η ταύτιση με το σήμερα σε απόλυτο βαθμό.

Ο Βενιζέλος τότε σχεδίαζε την γεωστρατηγική της Ελλάδας εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία τότε ήταν με το πλευρό των χερσαίων δυνάμεων ( όπως είναι και σήμερα ως ξενιστής τους ), με σκοπό όπως και έγινε, να κεφαλαιοποιήσει την συμμετοχή της Ελλάδας με την συνθήκη των Σεβρών αργότερα.

Επομένως, βασικός στόχος του Βενιζέλου ήταν ο εξ Ανατολών γείτονας.

Η Γερμανία τότε, όπως και τώρα εκμεταλλευόταν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσίας, κάτι που στην σημερινή εποχή κόπηκε απότομα από τους Αμερικανούς ήδη από την αρχή του πολέμου. Μην γελιόμαστε, η Γερμανία συνεχίζει να είναι με το πλευρό των χερσαίων δυνάμεων μέχρι και σήμερα.

Σκοπός των θαλασσίων δυνάμεων και τότε ήταν η αλλαγή ηγεσίας στην Ρωσία, ώστε αυτή να έλθει με ευνοϊκούς όρους προς την Δύση, κάτι που επιχειρείται και τώρα με στόχο το «κόντιμα» της Ρωσίας ή και η ανατροπή του Πούτιν.

Ο τωρινός πρωθυπουργός της Ελλάδας, πατώντας σαφώς στα ίδια βήματα που πάτησε ο Βενιζέλος, αποφάσισε την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία και πρόσφατα συμφώνησε τόσο για την εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων από Έλληνες, όσο και στην διασύνδεση της Οδυσσού με την Αλεξανδρούπολη.

Παρά τα κοινά μοτίβα όμως η σημερινή κατάσταση με την τότε παρουσιάζει κάποιες αλλαγές οι οποίες αξίζει να τονιστούν διότι δίνουν μια άλλη εικόνα:

• Η Ρωσία αποτελεί μια πυρηνική δύναμη παρά τις εγγενείς αδυναμίες της.
• Η Ρωσία είχε για καιρό εξαρτημένη την Ευρώπη η οποία κλυδωνίζεται.
• Η Ρωσία έχει βοήθεια από την Κίνα και το Ιράν, πράγμα που δεν το είχε τότε.
• Τότε η εκστρατεία ήταν των Γάλλων, σήμερα έχουμε ενωμένο όλο το δυτικό μπλοκ.
• Υπάρχει μεγάλη διασπορά όπλων και τεχνολογιών κάτι που επιτρέπει την μεγάλη ευελιξία στο πεδίο των μαχών, εκτός εάν αυτό ανατραπεί.

Ο Βενιζέλος τότε πέρα από την συμμετοχή στο πλευρό των Δυτικών, είχε φροντίσει να έχει στήσει έναν αξιόλογο στρατό, ενώ η κοινωνία και οι ένοπλες δυνάμεις ερχόντουσαν με αυτοπεποίθηση και φόρα από τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους.

Να τονιστεί εδώ πως ο Βενιζέλος είχε γράψει τότε πως ευχόταν η εκστρατεία να μην πραγματοποιηθεί εν τέλει!

Ο τωρινός πρωθυπουργός, προσπαθεί να προχωρήσει σε κάποιου είδους εκσυγχρονισμού του κράτους, ενώ ο εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεων ναι μεν προχωράει, όμως ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι η Ελλάδα να πάρει όλα τα πλοία και τα αεροσκάφη.

Ιστορικοί δοατείνονται πως ο Βενιζέλος τότε στην προσπάθεια του να εξασφαλίσει την στήριξη των δυτικών είχε σχεδιάσει πρόχειρα την εκστρατεία και πολύ γρήγορα.

Πιθανώς η Ελλάδα σήμερα να πράττει το ίδιο γρήγορα. Ίσως θα έπρεπε να είχε περιμένει, να είχε κερδίσει και άλλο χρόνο. Αυτό όμως θα το δείξει η ιστορία και όχι αυτή η ανάλυση.

Ακόμα δεν ξέρουμε τι ανταλλάγματα προσδοκά ο Έλληνας πρωθυπουργός, όμως θέλουμε να πιστεύουμε ότι όλα έχουν να κάνουν με την Τουρκία, η οποία ήδη έχει επιλέξει έναν άλλον δρόμο μέσω της επαμφοτερίζουσας στάσης της.

Η παρούσα ανάλυση δεν θα προχωρήσει σε σενάρια ανταλλαγμάτων, διότι δεν είναι η δουλειά μας αυτή.

Οι φωτιές επομένως σύμφωνα με όλα τα παραπάνω δεν αποκλείεται να είναι μια συνέργεια Ρώσων και Τούρκων, ειδικά εάν ληφθεί υπόψη πως η Ελλάδα έχει ήδη μπει στην λίστα εχθρών της Ρωσίας. Η Ρωσία πιθανώς να αξιοποιεί την Τουρκία, η οποία Τουρκία προσπαθεί μέσω υβριδικών μέσω να εξασθενίσει την Ελλάδα.

Πιθανώς η Ρωσία αξιοποιεί τα υφιστάμενα δίκτυα της Τουρκίας ή εργαλειοποιεί ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού που είναι φίλα προσκείμενο προς αυτήν και τον ηγέτη της.

Η Ελληνική πλευρά επομένως όφειλε πρώτού αποφασίσει την όποια κίνηση της να έχει θωρακίσει την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, εφόσον γνωρίζει πως όπως και τότε έτσι και σήμερα θα αποτελέσει στόχο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αναμένουμε να δούμε το επόμενο διάστημα τι θα πράξει και στον τομέα αυτό με την ζημιά όμως να έχει γίνει.

Το αν η Ελλάδα όφειλε να παίξει έναν πιο ισορροπημένο ρόλο για αρχή τουλάχιστον, μέχρι να δει πως πάει να κάτσει η μπίλια ή έκανε καλά που πήρε θέση γρήγορα θα διαφανεί στο μέλλον.

Η εκτίμηση είναι πως ο Έλληνας πρωθυπουργός λογικά έχει πάρει κάποιες διαβεβαιώσεις όσον αφορά την Τουρκία.

Αλλιώς δεν έχει οποιοδήποτε νόημα η συμμετοχή της Ελλάδας. Οι παραπάνω παράγοντες πρέπει να συνυπολογιστούν στον σχεδιασμό των επιτελικών του κράτους.

Επιπλέον το τοπίο θολώνει ακόμα περισσότερο έπειτα από τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, περί συμφωνίας με την Τουρκία, κάτι που ο Βενιζέλος δεν είχε πράξει τότε για την Τουρκία.

Βέβαια βασική διαφορά είναι πως η Τουρκία τότε ήταν ήδη ηττημένη και στο στρατόπεδο των εχθρών, ενώ τώρα τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα σαφώς.

Το αν κρύβεται κάποιος τακτικισμός από πίσω πάλι αυτό δεν μπορεί να το γνωρίζει η συγκεκριμένη ανάλυση.

Επίσης βασική αλλαγή είναι πως τότε η Ελλάδα πέρα από τον Βενιζέλο είχε και την ιδιοφυία του Μεταξά στο πλευρό του Έλληνα πρωθυπουργού. Σήμερα, όλο το επιτελείο του Έλληνα πρωθυπουργού παίρνει κάτω από την βάση τουλάχιστον σε ζητήματα ασφαλείας.

Ταυτόχρονα η Ελλάδα σε αντίθεση με τότε έχει μέσα στα εδάφη της αλλοεθνείς οι οποίοι δύνανται και ως ένα σημείο ίσως να εργαλειοποιούνται από εξωτερικούς δρώντες προκειμένου να λειτουργήσουν ως πέμπτη φάλαγγα.

Σε κάθε περίπτωση τα δεδομένα είναι αυτά και τα συμπεράσματα επαφίονται στην κρίση του αναγνώστη καθώς τα γεγονότα εκτυλίσσονται με μεγάλη ταχύτητα ειδικά για την Ελλάδα.