Οι διαδηλώσεις των Ευρωπαίων αγροτών
Οι διαμαρτυρίες των αγροτών έχουν αυξηθεί πρόσφατα σε όλη την Ευρώπη, κλονίζοντας τις γεωργικές εστίες της γηραιάς ηπείρου. Στην Πολωνία, σχηματίζεται ένας βαθύς και διευρυνόμενος συνασπισμός αγροτών ενάντια στην εισροή φθηνότερων ουκρανικών γεωργικών προϊόντων που λέγεται ότι είναι χαμηλίτερης ποιότητας και απειλούν τις αγορές τους. Οι αγρότες στην Ολλανδία ήταν αναστατωμένοι ακόμη και πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, που προκλήθηκε από τα σχέδια της ολλανδικής κυβέρνησης να μειώσει τις εκπομπές αζώτου. Στη Γερμανία, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν το Βερολίνο, κάτω από έντονη πολιτική πίεση να αρχίσει να εξισορροπεί τον προϋπολογισμό, πρότεινε την κατάργηση των επιδοτήσεων καυσίμων για τους αγρότες.
Συνολικά, οι ευρωπαίοι αγρότες αντιμετωπίζουν αυξανόμενο κόστος έναντι πτώσης των τιμών. Φοβούνται ότι οι νόμοι υπέρ του κλίματος θα οδηγήσουν σε στέρηση του δικαιώματος τους και αισθάνονται ότι υποφέρουν δυσανάλογα από την προσέγγιση της Ευρώπης για τη στήριξη της κατεστραμμένης οικονομίας της Ουκρανίας.
Οι επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο άρχισαν να δίνουν ενέργεια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις εθνικές κυβερνήσεις, οι οποίες τον τελευταίο καιρό έσπευσαν να κάνουν παραχωρήσεις για να βγάλουν τα τρακτέρ από τους αυτοκινητόδρομους. Ωστόσο, οι αγρότες δεν είναι ικανοποιημένοι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ελπίζουν να επωφεληθούν.
Οι διαδηλώσεις των αγροτών της Ευρώπης είναι μέρος ενός μεγαλύτερου προβλήματος
Ενώ τα ακριβή παράπονα διαφέρουν ανά χώρα, οι ευρωπαίοι αγρότες λένε σε γενικές γραμμές ότι πλήττονται από μια θύελλα πιέσεων: αύξηση του κόστους παραγωγής και πτώση των παγκόσμιων τιμών των τροφίμων, φθηνές γεωργικές εισαγωγές που έχουν κατακλύσει τις αγορές τους, συγκεκριμένα από την Ουκρανία και επίσης ένας συνδυασμός εθνικών και ευρωπαϊκών γεωργικών κανονισμών που στοχεύουν στις επιδοτήσεις των αγροτών και τη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων.
Όσον αφορά τις πολιτικές σε όλη την ΕΕ, μεγάλο μέρος της απογοήτευσης των αγροτών στρέφεται προς την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, το σχέδιο των Βρυξελλών να μειώσει τις εκπομπές αναθεωρώντας τα συστήματα τροφίμων, μεταφορών και ενέργειας της ηπείρου. Η συμφωνία έθεσε φιλόδοξους στόχους για την επίτευξη του αγροτικού τομέα έως το 2030, συμπεριλαμβανομένου του περιορισμού της χρήσης χημικών φυτοφαρμάκων και αντιμικροβιακών στο μισό και μείωση της χρήσης λιπασμάτων κατά 20%.
Στην Ευρώπη, όπου το ένα τρίτο του προϋπολογισμού της ΕΕ παραδοσιακά πηγαίνει στον αγροτικό τομέα, πολλοί αγρότες είναι επίσης συνηθισμένοι στη γενναιόδωρη κρατική στήριξη και οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις των νομοθετών έχουν πυροδοτήσει σκληρή αντίσταση. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, ξέσπασαν διαμαρτυρίες για τα σχέδια του Βερολίνου να μειώσει τις επιδοτήσεις καυσίμων στους αγρότες, ενώ οι γαλλικές διαδηλώσεις επικεντρώθηκαν στην απαγόρευση των φυτοφαρμάκων. Η φορολόγηση του αζώτου ήταν ένα βασικό ζήτημα στην Ολλανδία και η μείωση του φόρου εισοδήματος ήταν ένα από τα κεντρικά σημεία των διαμαρτυριών της Ιταλίας.
Πώς αντιδρούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες;
Ανησυχώντας για την αποξένωση μιας σημαντικής βάσης ενόψει των εκλογών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιούνιο, οι νομοθέτες έσπευσαν να κάνουν παραχωρήσεις για να κατευνάσουν τους αγρότες. Σε μια από τις πιο έντονες ανατροπές, η ΕΕ εγκατέλειψε αυτόν τον μήνα τη σημαντική πρότασή της για μείωση της χρήσης φυτοφαρμάκων κατά 50%, ενώ ανώτατοι αξιωματούχοι τόνισαν ότι οι Βρυξέλλες και οι αγρότες μοιράζονται τους ίδιους στόχους.
