Εγκληματικές οργανώσεις με μανδύα τρομοκρατίας
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος θεμάτων Ασφαλείας
Σε πρόσφατο άρθρο μου στο Geopolitics αναφέρθηκα στην επανεμφάνιση της εσωτερικής τρομοκρατίας στη χώρα μας. Τα πρόσφατα γεγονότα και οι έρευνες των ελληνικών αρχών οδήγησαν στη σύλληψη δέκα ατόμων. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως δύο εν ενεργεία πυροτεχνουργοί διαφορετικών Σωμάτων των ενόπλων δυνάμεων (του στρατού και της αεροπορίας) περιλαμβάνονται στους δέκα συλληφθέντες από την Αντιτρομοκρατική. Ο ένας εξ’ αυτών, μάλιστα, σε μακρά αναρρωτική άδεια. Οι άλλοι συλληφθέντες ήταν ποινικοί, αντιεξουσιαστές και φυλακισμένοι.
Παρατηρώντας τη σύνθεση των συλληφθέντων μπορούμε με σιγουριά να τους χαρακτηρίσουμε ως εγκληματική οργάνωση, που χρησιμοποίησαν το άλλοθι της τρομοκρατίας για να δράσει. Πόσο μάλλον, όταν ακόμα και τα χτυπήματα τους δεν είχαν κανένα συμβολισμό, παρά πράξεις εκδίκησης (Δικαστικό λειτουργό και Σωφρονιστικό), πράξεις που δεν είχαν νόημα (έξω από τράπεζα και οργανισμό) εκτός και αν υπήρχε οικονομικό κίνητρο.
Ο ένας εκ των στελεχών της ομάδας φέρεται ως εγκέφαλος και βρίσκεται στην φυλακή. Πώς έδινε διαταγές; Πώς κινούσε νήματα; Εφόσον θεωρητικά δεν πρέπει να έχει επαφή με τον έξω κόσμο; Μήπως έπαιρνε και άδειες; Και αν έπαιρνε ήταν υπό έλεγχο;
Ποιος και πώς χρηματοδοτούσε τα χτυπήματα και την οργάνωση; Με ληστείες/ναρκωτικά/όπλα ή υπάρχει και άλλος δίαυλος σύνδεσης και επικοινωνίας με τρίτα μέρη;
Αυτά είναι πολύ γρήγορα ερωτήματα που έρχονται απευθείας στο μυαλό. Είναι θεωρίες προφανώς αλλά βασισμένες σε δεδομένα και γίνονται εύκολα αφετηρία ερευνών, έστω και σε πρώτο επίπεδο ως προς το αν έχουν βάση ή οχι.
Τελευταίο και σημαντικό είναι το προφανές: σε βαθύτερο επίπεδο δεν υπάρχει προληπτικός έλεγχος. Η αντιτρομοκρατική έκανε εξαιρετική δουλειά προφανώς και βρήκε τους δράστες, αλλά όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, πλέον οι εποχές έχουν αλλάξει σε μεθόδους και εργαλεία και απαιτείται εγρήγορση και εκσυγχρονισμός.
Όμως έλεγχος πραγματικός σε επίπεδο πρόληψης δεν γίνεται. Φυλακισμένοι επικοινωνούν (προφανώς) με άνεση και στήνουν ομάδες εγκλήματος και βίας. Κινητά διαθέτουν επίσης, όπως και όπλα, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου στήνουν γλέντια.
Στρατιωτικοί που δεν ελέγχονται αποτελεσματικά από την υπηρεσία τους ως προς το τί κάνουν και πώς λειτουργούν στην καθημερινότητα τους (έχουν χρέη ικανά να τους οδηγήσουν σε πρόβλημα; έχουν τάσεις βίας; ποιες κοινωνικές επαφές έχουν; )
Αν όσα γράφονται παραπάνω φαντάζουν υπερβολικά, να θυμίσω πώς οι στρατιωτικοί έχουν προσβάσεις σε ευαίσθητες δομές άμυνας της χώρας με ό,τι και αν σημαίνει αυτό σε γνώσεις και πιθανές διαρροές προς τρίτους, ειδικά αν είναι επιρρεπείς στο να δεχθούν χρηματικό αντίτιμο για τις υπηρεσίες τους. Δεν πιάνω καν το γεγονός επίσης πώς υπάρχουν «ξένα σώματα» στο ελληνικό στράτευμα που ουκ ολίγες φορές έχουμε δει να δείχνουν εθνικιστικά σύμβολα τρίτων χωρών. Υπάρχει λοιπόν έλεγχος;
Κοινώς όπως έχω αναφέρει και δημόσια (στην ΕΡΤ, στην εκπομπή ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ) δεν μιλάμε για τρομοκρατία με ιδεολογικό χαρακτήρα, αλλά για κοινή εγκληματική οργάνωση που φορά τον υποτιθέμενο ιδεολογικό μανδύα της τρομοκρατίας. Και αυτό παίζει ρόλο διότι αν τα κίνητρα είναι άλλα, προφανώς θέλει και προσαρμογή στην έρευνα και στην ανάλυση των στοιχείων.
