Η Γερμανία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα

To μακρινό πλέον 2014, στο διμηναίο ηλεκτρονικό περιοδικό του Geopolitics and Daily News (τεύχος Νοεμβρίου Δεκεμβρίου 2014) είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο ‘Η «ενωμένη Γερμανία» κριτής του νέου Ψυχρού Πολέμου”.

Σκοπός του άρθρου ήταν από τη μια πλευρά να παρουσιάσω τη διγλωσσία της γερμανικής πολιτικής σκηνής στην ουκρανική κρίση του 2013- 2014, η οποία είχε χτυπήσει ως χαστούκι την υποτιθέμενη αμυντική ενότητα της Ευρώπης (κατά την εκτίμηση μου δεν μπορεί να υπάρξει αμυντική ενότητα σε μια οικονομική ένωση, ειδικά όταν οι χώρες μέλη έχουν διαφορετικά συμφέροντα).

Και από την άλλη, να δείξω πόσο σημασία έχει για τη Γερμανία η συνεργασία με τη Ρωσία (μια συνεργασία η οποία θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντικατοπτρίζεται στη στενή φιλική σχέση του πρώην Γερμανού καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ με τον Ρώσο πρόεδρο Βλάντιμιρ Πούτιν αλλά και στην επαγγελματική τους συνεργασία- καθώς ο Σρέντερ έχει περάσει μετά την πολιτική του έξοδο έχει συνεργαστεί με τους ρωσικούς ενεργειακούς κολοσσούς).

Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται πολύ πιο εύγλωττα και άκρως πιο παραστατικά στην ακόλουθη εικόνα από τους FT για το πώς η Γερμανία εξαρτάται από τη Ρωσία.

Στις μέρες μας, κι ενώ το power game Ρωσίας Δύσης συνεχίζεται σε πρώτη φάση στο ουκρανικό γήπεδο (σε λίγο καιρό θα δούμε, κατά την ταπεινή δημοσιογραφική μου εκτίμηση, επεισόδια και στο γήπεδο της κεντρικής Ασίας) και οι πόλοι συσπειρώνονται – η Ρωσία και η Κίνα δεν έχουν κρύψει τη συνεργασία τους, μια συνεργασία που δεν έχει να κάνει μόνο με ό,τι συμβαίνει τώρα αλλά αποτελεί και αντίδραση στις επαφές και τη συνεργασία των χωρών της Αγγλόσφαιρας- το ερώτημα που παραμένει είναι πως θα χειριστεί την κατάσταση ο διάδοχος της Μέρκελ στη Καγκελαρία, Όλαφ Σολτς, ο οποίος ουσιαστικά κλήθηκε στην Ουάσιγκτον υπό το βάρος των εξελίξεων.

Η Γερμανία δυσκολεύεται να λάβει θέση παρά τις δηλώσεις και την ψυχραιμία που επιδεικνύει φαινομενικά η γερμανική πολιτική σκηνή καθώς οι σχέσεις με τη Ρωσία, λόγω της ενέργειας, δεν πρέπει να διαταραχθούν. Μπορεί ο Σολτς σε συνέντευξή του στην Washington Post να δήλωσε πως «Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο σημαντικότερος σύμμαχος της Γερμανίας και της Ευρώπης» αλλά η ενεργειακή πραγματικότητα ενδέχεται να τον διαψεύσει στην πράξη.

Έχει, μάλιστα, ιδιαίτερη σημασία πως κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Μπάιντεν, ο Σολτς απέφυγε επανειλημμένα τις ερωτήσεις σχετικά με την τύχη του αγωγού, ο οποίος έχει κατασκευαστεί αλλά δεν αντλεί ακόμη φυσικό αέριο, και αρνήθηκε να τον αναφέρει ακόμη και ονομαστικά. Φρόντισε όμως να τονίσει ότι η Ρωσία θα πληρώσει «υψηλό τίμημα» για οποιαδήποτε επίθεση (κατά την προσωπική μου εκτίμηση δεν θα γίνει ρωσική επίθεση στην Ουκρανία).

Την ίδια ώρα, έρευνα του Ινστιτούτου Civey, για λογαριασμό του περιοδικού Der Spiegel, αναφέρει πως η πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών αξιολογεί αρνητικά τους πρώτους μήνες της θητείας του Όλαφ Σολτς, γεγονός καθόλου άσχετο με τις αποφάσεις που οφείλει να λάβει. Από τα επιμέρους χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης έρευνας έχει σημασία να τονίσουμε πως μόλις το 11% θεωρεί ότι ο Καγκελάριος έχει σαφείς θέσεις και το 8% ηγετική ισχύ.

Άραγε, η Γερμανία θα έχει ξεκάθαρη θέση στην αντιπαράθεση Ουάσιγκτον Μόσχας;

Και αν ναι, με ποιο τίμημα για τη γερμανική ηγεσία;