Όσοι κάνουν συμψηφισμούς θα είναι συνυπεύθυνοι για ένα νέο Ολοκαύτωμα

Όσοι κάνουν συμψηφισμούς θα είναι συνυπεύθυνοι για ένα νέο Ολοκαύτωμα και το σύνθημα «Ποτέ ξανά!» θα έχει αποδειχτεί ένα κενό σύνθημα

Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς*

Νομίζω ότι το καλύτερο αφήγημα για την ηγεσία που αναφέρθηκε ποτέ, είναι μάλλον στο Νονό του Mario Puzo, όπου ξανά και ξανά βλέπουμε ότι δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να μισούμε τους εχθρούς μας, διότι τελικά μόνο νεφελώματα δημιουργούμε στην κρίση μας. Πράγματι πολλοί από του πολιτικούς που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία ήταν ιθύνοντες νόες κατά τη διάρκεια που ξεδιπλωνόταν οι αεροπορικές επιδρομές στα Βαλκάνια, το Ιράκ, το Αφγανιστάν ή τη γενοκτονία στη Ρουάντα. Παρά τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις για τη διάσωση των αμάχων δεν πρέπει να υπερηφανεύονται οι δυτικοί ηγέτες, που σύμφωνα με τα στοιχεία, είχαν πλήρη γνώση των παράπλευρων απωλειών, και τίποτα δεν έκαναν για να σταματήσει η βία.

Η κατάσταση αγνοήθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε οι ειρηνευτικές δυνάμεις που βρισκόντουσαν στο πεδίο κάποια στιγμή αφέθηκαν στην τύχη τους, παρά τις παραδόσεις, το δίκαιο και τους κανονισμούς της διεθνούς κοινότητας. Όλες αυτές οι συμπλοκές στοίχισαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους, απομακρύνοντας από τη μνήμη μας τα μαθήματα της δίκης της Νυρεμβέργης δείχνοντας ότι ζούμε τη σύγχρονη πολιτική σκοπιμότητα. Οι κυβερνήσεις σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έπρεπε να θυμούνται τις δίκες της Νυρεμβέργης, όταν στο σύνολό του ο κόσμος συμφώνησε ότι καμία γενοκτονία δεν πρέπει να διαπραχτεί, με σύνθημα “ποτέ ξανά”.

Ωστόσο, η εμπειρία μας στους σύγχρονους πολέμους, αν και έπρεπε να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα με τις πρόσφατες μαζικές βίαιες μετακινήσεις αλλά και εξαφανίσεις μικρών μειονοτικών ομάδων από προσώπου Γης, όλοι έχουν ξεχάσει, παρά τις υποκριτικές εκδηλώσεις μνήμης του ολοκαυτώματος.

Όμως υπάρχει ένα δίδαγμα που προκύπτει από την προκαλούμενη ταλαιπωρία των επιθέσεων και είναι η κραυγαλέα αλήθεια για τον κόσμο να αναγνωρίσει πως επιβάλλονται τα γεωπολιτικά συμφέροντα. Η αλήθεια αυτή μας υποχρεώνει να κοιτάξουμε πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες και να αναγνωρίσουμε την απόλυτη πηγή της βίας, των συγκρούσεων και των πολέμων κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης ιστορίας. Αυτή η αλήθεια μας αναγκάζει να κοιτάξουμε το παρόν με τα μάτια ορθάνοικτα προς, τη φτώχια, την κοινωνική παρακμή και τη δυστυχία των λαών που συνυπάρχουν με την ασύδοτη ελίτ του πλούτου, τη δύναμη και την πολεμοκαπηλία. Οι συμμαχίες των ηγέτιδων δυνάμεων του πλανήτη εξυπηρετούν μια παγκόσμια ελίτ που όχι μόνο λεηλάτησαν τις δικές τους κοινωνίες αλλά και οποιαδήποτε άλλη τους στέκεται εμπόδιο στο δρόμο τις κυριαρχίας.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία, να αφομοιώνουμε τα διδάγματα, να απορρίπτουμε την επιλεκτική έρευνα και ανάλυση. Δεν ξεχνάμε τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου από το ΝΑΤΟ, ούτε τη σφαγή των Βόσνιων στη Σρεμπένιτσα από τους Σέρβους, ούτε ξεχνώ την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ούτε το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών που προηγήθηκε, ούτε τίποτα. Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσουμε την Ουκρανία, όπου εκατομμύρια πρόσφυγες ψάχνουν για νέα ζωή ικέτες σε άλλους τόπους, ούτε τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες που αφήνει ο πόλεμος, ούτε την κατεστραμμένη χώρα από την παράνομη εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν.

Ναι, σήμερα είμαι Φιλοουκρανός, και βροντοφωνάζω ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.

*Ο Υποναύαρχος ε.α. Δημήτριος Τσαϊλάς δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, είναι μέλος και ερευνητής του Ινστιτούτου για την Εθνική και Διεθνή Ασφάλεια.