Η θαλάσσια στρατηγική είναι υψηλή στρατηγική για κάθε ναυτογενές έθνος

Δημήτριος Τσαϊλάς*

Αυτό που αναφέρεται ως υψηλή στρατηγική ναυτογενούς έθνους είναι όχι μόνο να διατυπώσει επιχειρήματα για μια «αληθινή» θαλάσσια στρατηγική, αλλά επίσης να μας παρέχει σημαντικές γνωστικές και βασισμένες σε διαδικασίες υποδείξεις για το γιατί να περιμένουμε μια θαλάσσια στρατηγική πριν προχωρήσουμε σχετικά με την ανάπτυξη του Πολεμικού Ναυτικού. Δυστυχώς το έθνος δεν εφαρμόζει πλέον τέτοια υψηλή στρατηγική. Εάν συνέβαινε, άνθρωποι σαν εμένα πιστεύουμε ότι θα ήταν διαρκώς θαλάσσια, δεδομένης της γεωγραφίας μας, των ευρέως διασκορπισμένων οικονομικών συμφερόντων της εμπορικής ναυτιλίας και των συμφερόντων μας για την ασφάλεια και της αίσθησης της θέσης μας στον κόσμο.

Επειδή μια τέτοια «πραγματική» θαλάσσια στρατηγική δεν υπάρχει, το να περιμένει κανείς από το Πολεμικό Ναυτικό να δημιουργήσει δομές δυνάμεων και αρχιτεκτονικές στόλου σύμφωνες με αυτές φαίνεται παράλογο. Και όπως μας υπενθυμίζουν οι παρακαταθήκες και οι παραδόσεις μας, η απαίτηση από το Πολεμικό Ναυτικό να δημιουργήσει κάτι τέτοιο αγνοούν τα τεράστια κενά που υπάρχουν μεταξύ της ναυτικής και της υψηλής (θαλάσσιας) στρατηγικής. Επομένως, το Πολεμικό Ναυτικό παρασύρεται, επειδή το έθνος παρασύρεται.

*Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι απόστρατος Αξιωματικός του ΠΝ, δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου. Σήμερα είναι συνεργάτης και ερευνητής του Institute for National and International Security(INIS), και του Strategy International (SI). Συγγραφέας του βιβλίου «Ο Σύγχρονος Πόλεμος» Προκλήσεις για την Ελληνική Ασφάλεια. Εκδόσεις Ινφογνώμων.