Η Βουλγαρία διεκδικεί θέση ενεργειακού διαύλου

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*
Ιστορικός- Διεθνολόγος

Μία είδηση που θεωρητικά και μόνο δεν μας αφορά, είναι η συνάντηση του επιτετραμένου της Λιβυκής Πρεσβείας στη Βουλγαρία με τον Υπουργό Ενέργειας του βουλγαρικού κράτους, στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι πρεσβειών αραβικών και αφρικανικών χωρών, όπως από το Ιράκ, το Μαρόκο και το Κουβέιτ, συζητώντας για το μέλλον των ενεργειακών στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.

Είναι μια είδηση που οφείλουν να διαβάσουν οι αρμόδιοι, κυρίως του ενωσιακού θεσμού, αλλά φυσικά και της Ελλάδας, πολύ επισταμένα και πολυεπίπεδα, καθώς η Βουλγαρία λειτουργεί με ιδιαίτερα χαμαιλεοντικό τρόπο στην πολιτική και διπλωματία της, και όχι αδόκιμα να υποστηριχθεί, είναι ο παζαρτζής των Βαλκανίων, συναγωνιζόμενη την Τουρκία- καθώς ας μην λησμονουμε και παρά τις αλλαγές των κομμάτων διακυβέρνησης, υφίσταται και στη Βουλγαρία ένα βαθύ κράτος, ανάλογης προβληματικής με της γειτονικής (εξ Ανατολών) χώρας.

Τις προηγούμενες ημέρες σε αναρτήσεις μας μιλήσαμε για τη μετάβαση των κρατών που ανήκαν στο ανατολικό μπλοκ στην ΕΕ, κατά ποσό επιτυχημένη ήταν αυτή η μετάβαση και κάτω από ποιες προϋποθέσεις έπρεπε να γίνει, ώστε να υπάρξει επιτυχία. Συνακόλουθα δε, οφείλουμε, διαβάζοντας την Ιστορία των Βαλκανίων να σταθούμε στο γεγονός ότι η Βουλγαρία ήταν ένα από τα κράτη που αναζωπυρώνουν τα εθνικιστικά πάθη (είτε με ερείσματα θρησκευτικής διάστασης είτε εθνοφυλετικής).

Παράλληλα δε, οφείλουμε να επικεντρωθούμε στο γεγονός, κραταιά αραβικά κράτη, πχ ΗΑΕ φλερτάρουν έντονα με Οικονομίες των Βαλκανίων (ανεξάρτητα που δεν συμμετείχαν στη συνάντηση που προαναφέραμε).

Προφανώς, και μετά τις τελευταίες κινήσεις του βουλγαρικού Κράτους, κυρίως δε βλέποντας την στάση του κατά τις συνεδριάσεις των Επιτροπών της ΕΕ για τα ενεργειακά με αποκορύφωμα δε, τη συνάντηση με κράτη- πετρελαιάδες ή πιο δόκιμα ενεργειακά μαμούθ, να μην παραξενευτούμε διόλου να διεκδικεί θέση ενεργειακού διαύλου των Βαλκανίων, παρά ακόμη και στην περίπτωση που κάποιοι υποθέσουν ότι υφίσταται μια γεωγραφική θέση, ωστόσο σε καμία περίπτωση τόσο πλεονεκτική έναντι της Ελλάδας.

Και το λέω αυτό, γιατί το μόνο ανάδελφο κράτος των Βαλκανίων (αν και υπάρχει η Ρουμανία, αλλά φυσικά λόγω του πρότερου οικονομικού καθεστώτος διαμορφώνει συμπεριφορικά χαρακτηριστικά με τις υπόλοιπες βαλκάνιες κοινωνίες) είναι η Ελλάδα. Τα υπόλοιπα κρατικά περιβάλλοντα έχουν πολιτειακά μορφώματα υποστήριξης. Οπότε, μπορεί η Βουλγαρία να είναι εταίρος μας στην ΕΕ, σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ, ωστόσο η Ιστορία είναι Ιστορία και ποτέ δεν διαγράφεται, όπως και οι κοινωνιολογικές προεκτάσεις που δημιουργεί.

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Μέλος και Εξωτερική Συνεργάτιδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ), Εξωτερική Συνεργάτιδα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)