Πόσο ακόμα θα συζητάμε για λύση της ναυπηγοεπισκευαστικής και ναυπηγοκατασκευαστικής μας ικανότητας;
Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς*
Η ναυπήγηση αεροπλανοφόρων είναι συνδεδεμένη με τις περιφερειακές φιλοδοξίες της Άγκυρας, οι οποίες εκδηλώνονται με έναν εργώδη στρατιωτικό εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη νέων αμυντικών συστημάτων, όπως το TB2 γνωστό ως Baykar. Αν αναλογιστούμε ότι η Τουρκία δεν παίζει νόμιμα το παιχνίδι, αλλά προσπαθεί το ανατρέπει και το επαναφέρει στα δικά της μέτρα, τότε ο ναυτικός εκσυγχρονισμός της Τουρκίας που περιλαμβάνει νέα υποβρύχια, σκάφη επιφανείας, μη επανδρωμένα περιπολικά και τα δύο, ελαφρά αεροπλανοφόρα, πρέπει να μας προβληματίσει, όσον αφορά τη δική μας ναυπηγοεπισκευαστική και ναυπηγοκατασκευαστική περιορισμένη ικανότητα.
Το TCG Anadolu είναι ένα ελικοπτεροφόρο σκάφος με σχεδίαση που βασίζεται στο αμφίβιο σκάφος Juan Carlos I, που κατασκευάστηκε από την ισπανική Navantia. Καθελκύστηκε τον Μάιο του 2019 και συνέχισε να υποβάλλεται σε ουσιαστική μετασκευή και δοκιμές στα ναυπηγεία Τούζλα της Τουρκίας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Το πλοίο προβλέπεται να παραδοθεί μέχρι το τέλος του 2022. Εργασίες σε ένα αδελφό πλοίο, το TCG Trakya, δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει. Και τα δύο πλοία θα επιχειρούν ως πλατφόρμες μη στελεχωμένων αεροσκαφών (UAVs).
Το σχέδιο της Τουρκίας θα πρέπει επομένως να γίνει κατανοητό ως ένα ακόμη βήμα στη μακρά αναζήτηση της Άγκυρας για έναν αερομεταφορέα Drones. Αυτό θα μπορούσε να αυξήσει τις τουρκικές δυνατότητες προβολής ισχύος σε περιοχές όπως τα παράλια Λιβύης, Σομαλίας και Σινά της Αιγύπτου, για παράδειγμα που χαρακτηρίζονται από ασταθείς, χαμηλής έντασης συγκρούσεις και όπου δεν υφίσταται επαρκής αντιαεροπορική άμυνα. Θα προβάλλουν ισχύ όχι μόνο στην αναφερόμενη «Γαλάζια Πατρίδα», αλλά και πέραν αυτής. Το τουρκικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του ναυτικού συμβάλει στην επέκταση των συμφερόντων και της ισχύος της Τουρκίας σε αμφισβητούμενες περιοχές.
Τελικά καθώς θα εξυπηρετούν τους σκοπούς τους, οι ηγέτες της Τουρκίας θα συνεχίσουν αναμφίβολα να ντύνουν την εξωτερική πολιτική τους με σκληρή ισχύ. Οι παρορμήσεις που συχνά αποκαλούνται νεο-οθωμανισμός, επιθετικός εθνικισμός, θρησκευτικός σοβινισμός και αντι-δυτική εχθρότητα, είναι πολύ πραγματικές σκέψεις στην Τουρκία. Επίσης πραγματικοί είναι οι διάφοροι ρεαλιστικοί γεωπολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες που οδηγούν την τουρκική λήψη αποφάσεων. Ονειρεύονται την ημέρα που ο Ερντογάν θα οδηγεί τον τουρκικό στρατό σε μια εκστρατεία για να καταλάβει τη Βιέννη, για να εκπληρώσει την οθωμανική τους ονείρωξη. Μέχρι τότε, χρειάζονται ένα ξύπνημα εκσυγχρονισμού της τουρκικής πολιτικής. Το θέμα είναι ποιος θα τους ξυπνήσει!!!
*Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι απόστρατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Είναι επιστημονικός συνεργάτης και ερευνητής του Institute for National and International Security (INIS) και του Think Tank, Strategy International. Δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου.
