Ρωσία και Χαμάς σε σύγκλιση
Luc de Barochez*
Le Point
Η αντιδυτική του μανία ωθεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν να συμμαχήσει με τους ισλαμιστές και τον ηγέτη τους, το Ιράν.
Εως πριν λίγο καιρό, πολλοί πολιτικοί και αναλυτές τρέφαν αυταπάτες για μια προσέγγιση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν με το επιχείρημα ότι θα ήταν ο «φυσικός σύμμαχός» μας κατά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Τώρα τι βλέπουμε ; Η Ρωσία τάχθηκε αποφασιστικά στο πλευρό της Χαμάς, παρά το γεγονός ότι έχασε 23 πολίτες της σε σφαγές στο νότιο Ισραήλ. Συνήθως πρόθυμη να καταγγείλει ακόμα και τους πιο ειρηνικούς αντιπάλους της ως «τρομοκράτες» το καθεστώς Πούτιν δεν πρόφερε ποτέ αυτή τη λέξη εναντίον της Χαμάς. Το Κρεμλίνο έκρινε ακόμη και περιττό να ξεκινήσει έρευνα για τα πογκρόμ της 7ης Οκτωβρίου.
Εάν η Ρωσία φαίνεται να είναι ο μόνος νικητής, με το Ιράν, από τη συνεχιζόμενη τραγωδία στη Μέση Ανατολή, την ίδια στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι προσκολλημένες στην υποστήριξή τους προς το Ισραήλ, που οι αραβικές χώρες πρέπει να αντιμετωπίσουν μια κοινή γνώμη σαφώς υπέρ των παλαιστινίων και που οι Ευρωπαίοι είναι διχασμένοι όσο ποτέ άλλοτε, αυτό συμβαίνει γιατί έχει από καιρό καλλιεργήσει δεσμούς με τη Χαμάς, τους οποίους απλώς ενίσχυσε μετά τις 7 Οκτωβρίου.
Ήδη από το 2006, ο Πούτιν ήταν ένας από τους πρώτους ηγέτες που συνεχάρη την Χαμάς για την εκλογική νίκη της κατά της Φατάχ στη Γάζα. Σε αρκετές περιπτώσεις έκτοτε, οι ηγέτες του τρομοκρατικού κινήματος έγιναν δεκτοί στη Μόσχα, ιδίως φέτος, στις 16 Μαρτίου και ξανά στις 10 Σεπτεμβρίου, τέσσερις εβδομάδες πριν το πογκρόμ.
Προπαγάνδα υπέρ της Χαμάς
Αν και δεν έχει αποδειχθεί ότι το Κρεμλίνο συμμετείχε άμεσα στην προμήθεια της Χαμάς με ρωσικά όπλα –ιδίως αντιαρματικά βλήματα κατευθυνόμενα με λέιζερ Kornet που βρίσκονται στα χέρια των τρομοκρατών– έχει αποδειχθεί ότι μεταφέρθηκαν εκατομμύρια δολάρια πριν από την επίθεση, μέσω της ρωσικής πλατφόρμας κρυπτονομισμάτων Garantex, προς όφελος των ψηφιακών λογαριασμών που συνδέονται με το παλαιστινιακό ισλαμιστικό κίνημα. Δεν είναι σαφές εάν η Μόσχα γνώριζε τις προετοιμασίες για την επίθεση. Αλλά είναι βέβαιο ότι, από τότε που συνέβη, η Ρωσία όπως και φιλορωσικά μέσα ενίσχυαν την προπαγάνδα τους υπέρ της Χαμάς.
Το καθεστώς Πούτιν έχει συμφέρον να επιδεινώσει το χάος στη Μέση Ανατολή για τουλάχιστον τέσσερις λόγους.
Πρώτον, η σύγκρουση αποσπά την προσοχή από τον πόλεμο στην Ουκρανία και συμβάλλει στον στόχο του Κρεμλίνου, ο οποίος είναι να αντέξει μακροπρόθεσμα ποντάροντας στη συνεχιζόμενη αποδυνάμωση της διεθνούς υποστήριξης προς το Κίεβο.
Δεύτερον, διευρύνει το χάσμα στη δυτική κοινή γνώμη, ενθαρρύνοντας τους ισλαμιστές στην Ευρώπη και φέρνοντας τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν σε δύσκολη θέση στην Αμερική.
Τρίτον, υποστηρίζει τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, γεγονός που βοηθά τη Μόσχα να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο κατά του Κιέβου.
Τέταρτον, ενισχύει το μήνυμα που έστειλε η Μόσχα στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, το οποίο μπορεί να συνοψιστεί ως εξής : Η αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή είναι καταστροφική, η Ρωσία είναι μια δύναμη πολύ πιο κοντά στα συμφέροντά σας.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ωστόσο, στο παρελθόν δεν ακολουθούσε πάντα αυτή τη γραμμή. Όταν ξεκίνησε τον δεύτερο πόλεμο στην Τσετσενία το 1999, ήθελε να «κυνηγήσει τους τρομοκράτες ακόμα και στις τουαλέτες». Δύο χρόνια αργότερα, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, στάθηκε στο πλευρό της Αμερικής. Μόλις το 2015, δικαιολόγησε την υποστήριξή του στον δικτάτορα της Συρίας Άσαντ ως μάχη κατά της τρομοκρατίας – αν και οι ρωσικές δυνάμεις δεν αντιμετώπισαν ποτέ σοβαρά το Ισλαμικό Κράτος.
Η κατάσταση τώρα έχει αλλάξει. Ο Πούτιν ακολουθεί τώρα μια βασικά αντιδυτική πορεία, η οποία τον οδηγεί να ευνοεί μια συμμαχία με τους ισλαμιστές και τον ηγέτη τους, το Ιράν. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στον πόλεμo στην Ουκρανία τον ώθησαν να ενισχύσει την «αντιαποικιοκρατική» του θέση που είχε σκοπό να προσελκύσει την εύνοια των κρατών του «παγκόσμιου Νότου». Θυσίασε τη σχέση που είχε δημιουργήσει υπομονετικά με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και μάλιστα προέβαλε κι ένα «ανθρωπιστικό πρόσωπο» καταγγέλλοντας, με δάκρυα στα μάτια, το «λουτρό αίματος» στη Γάζα, αυτός που θυσίασε χιλιάδες αμάχους που συνετρίβησαν από τις ρωσικές βόμβες στην Τσετσενία, Συρία και μετά στην Ουκρανία.
Στα τέλη Οκτωβρίου δήλωσε ότι «μπορούμε να βοηθήσουμε την Παλαιστίνη μόνο πολεμώντας αυτούς που βρίσκονται πίσω από αυτήν την τραγωδία», δηλαδή «τις ελίτ των Ηνωμένων Πολιτειών και τους δορυφόρους τους». Ακολουθώντας την λογική του η Ουκρανία είναι το θέατρο όπου παίζεται η απελευθέρωση της Παλαιστίνης και το Κρεμλίνο η αιχμή του δόρατος της παγκόσμιας τζιχάντ.
*Ο Luc de Barochez, δημοσιογράφος, είναι ο επικεφαλής του World Department της εβδομαδιαίας εφημερίδας Le Point. Ζει στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Πριν από την εργασία του στην εφημερίδα Le Point, κατείχε θέσεις συντακτικής ευθύνης στο AFP, στη Le Figaro και στο l’Opinion. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του υπήρξε επίσης ανταποκριτής σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Ιερουσαλήμ.
