Η Εθνική και Ευρωπαϊκή Άμυνα απαιτείται να καταστεί Προτεραιότητα

Δημήτριος Τσαϊλάς*

Καθώς η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς στην Ουκρανία αντιμετωπίζει πλέον την αντίθεση στο Κογκρέσο και τα κράτη της ΕΕ συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι το μέλλον της Ουκρανίας μπορεί τελικά να στηριχθεί αποκλειστικά στους ώμους της, η μακροχρόνια ημιτελής υπόθεση της ευρωπαϊκής άμυνας αποκαλύπτεται.

Με την αυξανόμενη πιθανότητα ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο το Νοέμβριο, μια ανησυχία μεταξύ των Ευρωπαίων χτυπά βαθύτερα με τον φόβο ότι μπορεί να διακυβευτεί η μακροπρόθεσμη ασφάλεια της Ευρώπης. Οι ανεύθυνες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ ότι δεν θα υποστήριζε εναντίον της Ρωσίας εκείνους τους συμμάχους που δεν θα πλήρωναν αρκετά για την προστασία των ΗΠΑ έχουν προκαλέσει σοκ στην Ευρώπη. Αν γινόταν ξανά πρόεδρος, δεν θα μπορούσαμε πλέον να βασιζόμαστε στη βοήθεια των ΗΠΑ ως μέρος της υπόσχεσης συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ. Τώρα, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι αυξάνουν περαιτέρω τις αμυντικές δαπάνες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η κλήση αφύπνισης εκτείνεται σε ολόκληρη την ΕΕ. Ειδικά για τον Ελληνισμό αυτή η αφύπνιση είναι πλέον η κορυφαία προτεραιότητα της.

Όπως πολύ συχνά με την ΕΕ, οι πράξεις μένουν πίσω από τα λόγια. Περισσότερα από τα μισά κράτη μέλη εξακολουθούν να στερούνται του στόχου του 2% του ΑΕΠ και οι πολυάριθμες εκκλήσεις προς τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες να περάσουν σε πολεμική κατάσταση δεν έχουν ακόμη αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Αυτός ο έλεγχος πραγματικότητας υπογραμμίζει απλώς ότι, για να καταστήσει η Ευρώπη την άμυνα ως κορυφαία προτεραιότητά της, πρέπει να εγκατασταθεί μια εντελώς νέα στρατηγική νοοτροπία, με τα θεσμικά όργανα των Βρυξελλών και τα κράτη μέλη να κινητοποιούν και να συντονίζουν τις προσπάθειές τους και να πείθουν τους πολίτες της ΕΕ ότι πρέπει τώρα να υιοθετήσει μια Ευρώπη πιο προσανατολισμένη στην ασφάλεια.

Αυτή η σκέψη μου επηρεάζεται από δύο παράγοντες: τη συνεχιζόμενη μαζική στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη για την Ουκρανία κατά της επίθεσης της Ρωσίας και τη σημαντική αύξηση των αποτρεπτικών και αμυντικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, η οποία είναι η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την Ευρώπη.

Ανεξάρτητα από τον Τραμπ, οι Ευρωπαίοι πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα για την ασφάλεια της Ευρώπης, καθώς το στρατηγικό κέντρο βάρους της Αμερικής μετακινείται στον Ινδο-Ειρηνικό. Όσο για τον Ελληνισμό πρέπει ο αγώνας να είναι όχι μόνο προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των αμυντικών μας δυνατοτήτων αλλά και πολιτικά να προσπαθήσουμε το κενό που θα δημιουργήσει η μετακίνηση των ΗΠΑ να μη καλυφθεί από την Τουρκία, αλλά από την Ευρωπαϊκή άμυνα.

Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει τις κανονιστικές λειτουργίες για να παρακινήσει τους ιδιώτες επενδυτές να χρηματοδοτήσουν την επέκταση της αμυντικής βιομηχανίας. Χρειαζόμαστε μια προσπάθεια ολόκληρης της κοινωνίας για τη βελτίωση της ανθεκτικότητας έναντι του υβριδικού πολέμου και μια προσπάθεια ολόκληρου του Ελληνισμού, για την ανανέωση της υποδομής μας για στρατιωτικές ενισχύσεις. Αυτό θα καθιστούσε την άμυνα πραγματική προτεραιότητα.

*Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι απόστρατος Αξιωματικός του ΠΝ, δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου. Σήμερα είναι συνεργάτης και ερευνητής του Institute for National and International Security(INIS), και του Strategy International (SI). Συγγραφέας του βιβλίου «Ο Σύγχρονος Πόλεμος» Προκλήσεις για την Ελληνική Ασφάλεια. Εκδόσεις Ινφογνώμων