Ροζ σημαίες και πράσινα άλογα

Γεώργιος Παπαπολυχρονίου 
Αναλυτής

Μέσα σε όλο το σουρεαλισμό που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κοινωνία, μάθαμε πρόσφατα ότι στο ελληνικό γενικό προξενείο της Νέας Υόρκης, εκτέθηκε ως «έργο τέχνης» μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας σε αποχρώσεις του ροζ και του λευκού.

 Κάπως έτσι έγινε γνωστό και το όνομα της δημιουργού της, Γεωργίας Λαλέ, η οποία ήταν παντελώς άγνωστη στο ευρύ κοινό και την οποία ορισμένα μέσα χαρακτηρίζουν ως πρωτοποριακή και ευαίσθητη καλλιτέχνη.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να τονιστεί ότι το τι ορίζεται ως προοδευτικό, πρωτοποριακό, ευαίσθητο κλπ, όπως και το τι μπορεί να οριστεί ως τέχνη είναι κάτι πολύ σχετικό και εξαρτάται από τις πεποιθήσεις του καθενός. Κάποιος μπορεί να θεωρεί ως πρόοδο κάτι που για κάποιον άλλο θεωρείται εκχυδαϊσμός.

Από νομικής άποψης, σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 191Α του Ποινικού Κώδικα (Νόμος 4619/2019), «Όποιος δημόσια αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία του κράτους ή έμβλημα της κυριαρχίας του ή ηχητικά παρεμποδίζει τη δημόσια ανάκρουση του εθνικού ύμνου, και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή».

Ας αφήσουμε όμως τη νομική διάσταση και το ποινικά κολάσιμο της συγκεκριμένης πράξης. Η συγκεκριμένη καλλιτέχνης θεώρησε ότι κατ’ αυτό τον τρόπο διαμαρτύρεται για το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Όπως αναφέρθηκε σε γνωστό ιστότοπο, πρόκειται για μια ροζ ελληνική σημαία φτιαγμένη από κομμάτια σεντονιών που προέρχονται από ελληνικά σπίτια οι γυναίκες των οποίων έχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας.

Αφενός υπάρχουν πολύ πιο επιτυχημένοι τρόποι για να διαμαρτυρηθεί κανείς για ένα κοινωνικό φαινόμενο όπως αυτό, χωρίς να προσβάλει ένα εθνικό σύμβολο. Αφετέρου το να προσδίδεται έμφυλη διάσταση σε ένα χρώμα, έρχεται σε αντίφαση με την φεμινιστική οπτική και τα στερεότυπα που καταγγέλει όσον αφορά στην κοινωνική κατασκευή του φύλου.

Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν λίγα χρόνια ορισμένοι Έλληνες στις ΗΠΑ, προσέλκυσαν τον Γιάννη Αντετοκούμπο και κρατώντας ελληνικές σημαίες, του ζήτησαν να τις υπογράψει ως αυτόγραφο. Ο γνωστός αθλητής απάντησε ότι επάνω στη σημαία δε γράφουμε τίποτα και αρνήθηκε να ικανοποιήσει την επιθυμία τους.

Η σύγκριση μεταξύ των δύο αυτών περιπτώσεων συμπεριφοράς έναντι του εθνικού συμβόλου είναι αμείλικτη. Αυτή είναι η διαφορά του να έχει κάποιος εκπαίδευση από το να διαθέτει παιδεία. Όταν το άτομο έχει πάρει αρχές και ιδανικά από την οικογένειά του και διαθέτει σεβασμό, γνωρίζει ότι ορισμένα σύμβολα δεν είναι απλά αντικείμενα αλλά κουβαλούν μια ιερότητα. Μια ιερότητα που πηγάζει από τον αγώνα, τον πόνο και τις θυσίες πολλών ανθρώπων, γεγονός που τα καθιστά υπεράνω και πέραν κάθε διάθεσης κοινωνικής διαμαρτυρίας.

 Το πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας είναι ότι έχει μπερδέψει το θάρρος με το θράσος, τη δημοκρατία με το λαϊκισμό, την ελευθερία με την ασυδοσία και την κριτική σκέψη με την ασέβεια. Αυτή η ηθική παρακμή αποτελεί τη ρίζα πολλών άλλων προβλημάτων, όπως η οικονομική κρίση και η έξαρση κάθε μορφής βίας.

Το γεγονός ότι η παραποιημένη σημαία εκτέθηκε σε περίοπτη θέση στο γενικό προξενείο της χώρας, προκαλώντας όπως είναι φυσικό την έντονη διαμαρτυρία των ομογενών, είναι τουλάχιστον αχαρακτήριστο και καλώς δόθηκε εντολή να αφαιρεθεί.

Κεντρική φωτογραφία: Freepik